15 च लिउँइँ चइ म्हिमैंने बिइ, “नोगिए ल्हागिर छेइ टिद्। क्हेमैं च्हमिरिमैंने बालु आतद्।”
झाइले नोगि चमैं छेसि टिरिगे, तलेबिस्याँ नोगि सिनै कोंर ताँन् म्हिमैंइ म्रोंल्ले ङ युब्मुँ।
मोशा कोंउँइँले क्युरु म्हिमैं ङाँर युबै लिउँइँ चइ म्हिमैंलाइ पबित्र लइरि चमैइ ह्रों-ह्रोंसए क्वें ख्रुइ।
नोगिम्धों न्हाँग तमा कोंर गड्याङगुडुङ तइ, धै काम्लि तिम्लि रासि कोंर रुँदो न्हाँमस्यो राइ, धै बेल्ले ङ्हेबै थुतुरिए कै थेइ। छतमा ब्यारेकर मुँबै ताँन् म्हिमैं ङ्हिंसि थरथर त्हारइ।
छतसि क्हेमैं या न्हक्रों मिक्रोंले टिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आमैंबै त्हेर म्हिए च्ह युब्मुँ।”
छतसि क्हेमैं क्ह्रिसि टिबै ल्हागिर घ्रिइ बिब घ्रिइ ङिंल् त्हुम्। दिलेया प्राथना लबै ल्हागिर क्हेमैं सल्ला लसि तिस्या स्यो तलेया लिउँइँ क्हेमैं बालुन् तल् त्हुम्। छ आलस्याँ क्हेमैंइ सैं फैल् आखाँबइले दुष्टइ मौका योंल् खाँम्।