10 याहवेहजी चने बिइ, “क्हि म्हिमैं ङाँर ह्यासि ‘तिंयाँ नेरो प्हन्हाँग पबित्र तसि ह्रों-ह्रोंसए क्वें ख्रुद्,’ बिद्।
छबिमा याकूबइ ह्रोंसए परवा नेरो ह्रोंसने मुँबै ताँन् म्हिमैंने बिइ, “क्हेमैंने मुँबै आगुए देवतामैं ताँन् भ्योंवान् धै क्हेमैं चोखो तसि क्वें फेर्दिद्।
क्हेमैं न्होंरि ओंसों को-कोइ छाबै म्हिमैं मुँल, दिलेया तिंजोरो प्रभु येशू ख्रीष्टए मिंउँइँले नेरो ङ्योए परमेश्वरए प्ल्हउँइँले क्हेमैं पापउँइँले चोखो तइमुँ, क्हेमैं परमेश्वरए म्हिमैं तइमुँ, झाइले परमेश्वरए उँइँर क्हेमैं ठिक ठर्दिइमुँ।
छतसि ङ्योए आछ्याँबै सैंमैं चोखो लसि पबित्र क्युइ ङ्योए ज्यु ख्रुमिंइ, छतसि छ्याँबै सैंइ खीए फिर बिश्वास लसि खीए फिर सैं केंसि ङ्यो परमेश्वरए उँइँर ह्याले।
खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै सिंधुँउँइँले रोमैं चल् योंसि सहरर्बै म्रामैंउँइँले होंल् योंरिगे बिसि ह्रोंसए क्वें ख्रुब्मैं ङ्हो सब्मैं ग।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।