20 क्हिइ चमैंलाइ परमेश्वरजी बिबै ताँमैं नेरो चमैंइ छ्ह खैले थोल् त्हुम् बिबै ताँ नेरो चमैंइ लल् त्हुबै केमैं चमैंलाइ लोमिंन्।
न्हाँग छजँ क्हिए खोंयोंइ आनुबै म्हाँयाए बारेर थेरिगे; तलेबिस्याँ क्हिए फिर्न ङइ भर थेंइमुँ। ङ प्रल् त्हुबै घ्याँ ङलाइ लोमिंनु, तलेबिस्याँ ङए सो ङ क्हि ङाँइन क्वेमुँ।
“ङइ क्हिलाइ लोमिंब्मुँ,” बिसि याहवेहजी बिइ। “क्हि प्रल् त्हुबै घ्याँर ङइ क्हिलाइ डोरेमिंब्मुँ; ङइ क्हिलाइ लोदा-सैंदा लसि क्हिए फिर्न मि छरिब्मुँ।
चमैं न्होंरि आक्ह्रिबै ताँमैं तोइ मुँस्याँ चमैं ङ ङाँर खम्, धै ङ चमैंए म्हाँजोरि निसाफ लमिंब्मुँ। छलमा ङइ चमैंने परमेश्वरए ठिममैं बिमिंब्मुँ।”
झाइले ङइ क्हेमैंने ल्हैदिबै आलसि आतबै ताँन् केमैं लद् बिसि चमैंलाइ लोमिंन्। थेद्! ह्युल नुयाबै त्हिंइ समा ङ खोंयोंन् बिलै क्हेमैंने बालुन् तब्मुँ।”
च त्हे चु अहान् धों तब् ग। म्हि घ्रिइ ह्रोंसए के लब्मैंने छ छ लद् ओ बिसि खें-खेंमैंए के फेलमिंसि ‘क्हेमैं छेन्ले टिद् ओ’ बिसि धिंउँइँले स्युरबर ह्याब् धों तब् ग।
ओ अलि-अङाँमैं, आखिरि ताँ तो मुँ बिस्याँ, क्हेमैंइ छ्ह खैले थोल् त्हुमुँ धै परमेश्वरए सैं खैले तोंन् लल् त्हुम् बिबै ताँ क्हेमैंइ ङिउँइँले लोइमुँ। छतसि ओंसोंन् लोब् धोंले क्हेमैंइ लसिन् मुँ, अझै छलेन् छ्ह थोदै ह्याद् बिसि ङि प्रभु येशूए मिंर क्हेमैंने यो छ्युँ लसि अर्थिमैं पिंम्।