17 मोशाए क्येंइ चने बिइ, “क्हिइ लबै चु के छ्याँब आत।
तारे अब्राहामए प्ह्रेंस्यो एवाद्, तलेबिस्याँ च अगमबक्ता ग। चइ क्हिए ल्हागिर प्राथना लमिंब्मुँ, धै क्हि सोब्मुँ। दिलेया क्हिइ च च्हमिरि आएमिंस्याँ क्हि नेरो क्हिए ताँन् म्हिमैं खैलेबिलेया सियाब्मुँ बिसि सैंर मैंन्।”
चमैं न्होंरि आक्ह्रिबै ताँमैं तोइ मुँस्याँ चमैं ङ ङाँर खम्, धै ङ चमैंए म्हाँजोरि निसाफ लमिंब्मुँ। छलमा ङइ चमैंने परमेश्वरए ठिममैं बिमिंब्मुँ।”
छलमा क्हि नारब्मुँ क्हि ङाँर खब्मैं या नारब्मुँ। तलेबिस्याँ क्हिए ल्हागिर चु के बेल्ले गारो मुँ। क्हि घ्रिइ चु के लल् खाँरिब् आरे।
लिंबै थाँ खबै अत्तर नेरो छ्युगुइ म्हिलाइ आनन्द लम्, छलेन क्ह्रिबै थुइ पिंबै सल्लाइ सैं तोंन् लम्।
छतमा च्युसे ङ्हिं कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ प्रभुए चेलामैं ताँन् हुइसि चमैंने बिइ, “परमेश्वरए ताँ बिप्रब पिसि ङि चब् थुँबै लिलि प्रब छ्याँब आत।