21 छले न्हाँग ह्रोंसे चमैं ताँनइ खेंमैंइ चल् खाँब्दे खुइ, त्हिंयाँ चर्केबै लिउँइँ च क्हें युलियामल।
दिलेया चमैं न्होंरि को-कोइइ मोशाए ताँ सैंर आथे, छतमा चमैंइ ह्रोंसइ चसि ङैब प्हँन्हाँग्धों समा थेंमा चर प्हुँलुँ तसि थाँ नाँबर होंइ। छाब् म्रोंसि मोशा चमैंने ह्रिस खइ।
ट्हुगैंर चमैंइ म्हि घ्रिए ल्हागिर सोदाजरे भन्दा ङ्हिछो तल्ले म्हन् प्लि खुमल। छलमा चमैं न्होंर्बै चिब्मैं खसि च ताँए बारेर मोशाने ङ्योएइ।
बरु ओंसों क्हेमैंए सैं परमेश्वरए ग्याल्सउँइँ ल्हैदिद्, खीजी बिब् धोंले ताँन् लद्। धै खीजी चु ताँन् सैमैं क्हेमैंलाइ थप्दिमिंब्मुँ।
येशूजी चमैंने बिइ, “अझै तिस्याँदे समा चारबै ह्वे क्हेमैंनेन् तब्मुँ। मिछु खैबइ क्हेमैं आहुरिगे बिसि चारबै ह्वे क्हेमैंने मुँरिबर्न प्ररिद्। मिछु खैबर प्रबै म्हिइ ह्रोंस् खनिर ह्यारिइमुँ बिसि सेल् आखाँ।
तलेबिस्याँ “क्हेमैंइ ग्वार ह्रिमा ङइ क्हेमैंए ताँ थेइ, झाइले जोगेमिंबै त्हिंइर ङइ क्हेमैंलाइ ल्होमिंइ।” बिसि परमेश्वरजी बिइमुँ। थेद्, परमेश्वरए दयाम्हाँया योंबै त्हे तोगोंन् ग, मुक्ति योंबै त्हिंइ तोगोंन् ग।