2 चर फेखमा ताँन् म्हिमैं मोशा नेरो हारूनने गनगन लबर होंइ।
चमैं रोब् भन्दा ओंसों सदोमर्बै फ्रेंसिमैं नेरो खेब्मैं घ्रि या आचैल्ले ताँन् म्हिमैं खसि लोतए धिंर कारग्यु लइ।
दिलेया खीजी लबै केमैं चमैंइ युनन् म्लेयाइ; धै खीजी तो बिब् ङ्हे बिसि चमैंइ थेबर आपैं।
चमैंइ ह्रोंसए तम्बुर गनगन लइ, धै याहवेहजी बिबै ताँ आथे।
ङिए खेमैं मिश्र ह्युलर मुँमा क्हिजी लबै औदिबै केमैं चमैंइ वास्ता आल, क्हिजी लबै खोंयोंइ आनुबै म्हाँया चमैंइ आमैं, झन् काँसए घारि मुँबै मा ङ्युँइर चमैं ताँनइ क्हिए बिरोध लइ।
चमैंइ मोशाने बिइ, “मिश्रर छगोंमैं आरेल् वा? क्हिइ चु क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर ङि सिबर पखल् वा? ङि मिश्रउँइँले पखसि खैइ तब् ङे?
छतसि म्हिमैंइ “ङि तो थुँब?” बिसि मोशाने गनगन लबर होंइ।
दिलेया म्हिमैंलाइ क्यु पिइ, छतसि चमैंइ मोशाने बालु गनगन लइ, “क्हिइ ङि, ङिए प्हसेमैं नेरो खेदोमैं क्यु थुँल् आयोंल्ले सैबर तले मिश्रउँइँले चुर पखल?”
झाइले चमैंइ बिइ, “क्हेमैंइ तो तो लइमुँ? याहवेहजी म्रोंसि क्हेमैंए निसाफ लरिगे, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ फारो नेरो चए के लबै चिब्मैंइ ङिलाइ आखोब्मैं लमिंइमुँ। छतसि ङिलाइ सैबर क्हेमैइ चमैंए योर सेलाँ पिंइमुँ।”
छतसि ङ्योइ गनगन लल् आत, च खेमैंइ गनगन लबइले नास लवाबै स्वर्गदूतइ चमैंलाइ सैवाइ।