7 झाइले खा-खाबै धिंर च ख्रोए से चमुँ, चमैंइ च को म्राए न्होंरि फिरि नेरो क्होवाइ फोरिगे।
क्हेमैं टिबै धिंजरे च को क्हेमैंए ल्हागिर चिनु तब्मुँ। ङइ च को म्रोंसि क्हेमैंलाइ तोइ आलल्ले पिवाब्मुँ, ङइ मिश्रीमैं नास लमा क्हेमैंए फिर तोइ दुःख तरिब् आरे।
ङ्योइ लबै पाप त्होमिंबै ल्हागिर ख्रीष्टजी को बग्दिसि ङ्योलाइ खामिंइ, ङ्योए आछ्याँबै केमैं क्षमा लमिंइ। परमेश्वरए दयाम्हाँया बेल्ले थेब् मुँ!
तलेबिस्याँ खीजी पबित्र लमिंबै म्हिमैंलाइ खोंयोंइ तरिबै ख्रो घ्रिउँइँलेन् पबित्र लमिंइमुँ।
छतसि क्हेमैं ह्रोंसन् मैंन्दि: को-कोइ परमेश्वरए च्हलाइ प्हलेइ प्लेम्। धै परमेश्वरजी बाछा फैबै कोइ चमैंलाइ पापउँइँले पबित्र लमिंलेया चमैंइ च को तो धोंइ आङ्हाँ। धै ह्रोंसलाइ दयाम्हाँया लबै पबित्र प्ल्हए आब्रु वाम्। छाबै म्हिइ झन् कति थेबै दण्ड योंलै।
काल पखबै स्वर्गदूतइ इस्राएलर्बै म्हिमैंए च्ह थेबालाइ आस्यारिगे बिसि मोशाइ बिश्वासउँइँलेन् दुःखने फ्रेबै चाडए रोस म्हाँदिइ। चइ इस्राएलर्बै म्हिमैंने क्युए ख्रो पिंसि चए को म्रार प्राबर ल्हैदिइ।
क्ह्रोंसेंन ठिमर बिब् धोंले कोइ ताँन् सै चोखो लम्। को आबगेन् समा पापए क्षमा तलन् आखाँ।
येशू ख्रीष्टजी बिबै ताँ क्हेमैंइ ङिंसि खीए कोजी ख्रुमिंसि पबित्र प्ल्हउँइँले चोखो तबै ल्हागिर परमेश्वर आबाजी क्हेमैंलाइ स्योंमन् त्हाँल। क्हेमैं ताँनए फिर परमेश्वरए दयाम्हाँया नेरो शान्ति खोंयोंन् बिलै ल्हें ततै ह्यारिगे।