32 क्हेमैंइ बिब् धोंलेन् ह्रों-ह्रोंसए र-क्यु नेरो खेदोमैं किंसि ह्याद्। ङलाज्यै आशिक पिंन्।”
दिलेया क्हिए प्हसेमैं खाब् ह्रेंमैंए केब्छैं तब्मुँ, च ह्रेंर्बै म्हिमैंलैया ङइ निसाफ लब्मुँ। लिउँइँ चमैं त्होंखमा ल्हें मारा-मुइ किंसि खब्मुँ।
चु ताँ थेसि एसाव बेल्ले सैं नसि थेबै कैले क्रोदै “ओ आबा, ङलाज्यै या आशिक पिंन्,” बिइ।
एसावइ आबाने धबै बिइ, “ओ आबा, क्हिने बालु आशिक च्हग मत्त्रे मुँ रो वा? ङलाज्यै या आशिक पिंन् बिसि” एसाव थेबै कै तेसि क्रोइ।
खेदोमैं न्होंर्बै को-कोइ ङिइ ह्रोंसए याहवेह परमेश्वर म्हाँदिबर ख्रो पिंल् त्हुम्। ङि चर आफेन् समा याहवेहए मिंर तो तो ख्रो पिंल् त्हुम् बिसि ङिइ आसे। छतसि ङिए खेदोमैं ङिने बालुन् बोयाब्मुँ।”
मोशाइ बिइ, “ङि, ङिए कोलोमैं, खेब् माँब्मैं, च्ह च्हमिमैं, र-क्युमैं नेरो खेदोमैं किंसि ह्याब्मुँ, तलेबिस्याँ ङिइ याहवेहए ल्हागिर चाड म्हाँदिल् त्हुम्।”
छबिमा फारोइ बिइ, “तम्, ङइ क्हेमैंलाइ क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर क्हेमैंए याहवेह परमेश्वरए ल्हागिर ख्रो पिंबर ह्यालम् पिंम्, दिलेया ह्रेंगो बिस्याँ आह्याद्। ङए ल्हागिरै या प्राथना लमिंन्।”
छतसि याहवेहने प्राथना लमिंन्, तलेबिस्याँ चु मु ङ्हेब नेरो तिस्युइ सारुन् लइ। ङइ क्हेमैं ह्याल् पिंब्मुँ। तारे क्हेमैं अझै चुर टिल् आत्हु।”