1 झाइले याहवेहजी मोशाने बिइ, “ङइ धबै थेबै दुःख घ्रि फारो नेरो मिश्रफिर कुलब्मुँ। च लिउँइँ चइ क्हेमैं च ह्युलउँइँले छेनाले ह्याल् पिंब्मुँ।
दिलेया क्हिए प्हसेमैं खाब् ह्रेंमैंए केब्छैं तब्मुँ, च ह्रेंर्बै म्हिमैंलैया ङइ निसाफ लब्मुँ। लिउँइँ चमैं त्होंखमा ल्हें मारा-मुइ किंसि खब्मुँ।
झाइले राजगद्दिर टिबै फारोए च्ह थेबउँइँले किंसि झेलर मुँब्मैंए च्ह थेब, खेदोमैंए ओंसो फिब नेरो मिश्रर्बै च्ह थेब्मैं ताँन् याहवेहजी च म्हुँइँस आधार सैवाइ।
छतसि ङ चमैंए म्हाँजोर ङए यो क्वेसि औदिबै केमैंउँइँले मिश्रीमैंए फिर ल्हिब्मुँ। च लिउँइँ च म्रुँइ क्हेमैंलाइ ह्याल् पिंब्मुँ।
च त्हेर याहवेहजी मोशाने बिइ, “ङइ फारोलाइ तो लब्मुँ बिसि तारे क्हिइ म्रोंब्मुँ। ङए भोंबै योइ लमा चइ क्हेमैं ह्याल् पिंब्मुँ। ङए भोंबै योइ लमा चइ ह्रोंसए ह्युलउँइँले चमैंलाइ ल्हावाब्मुँ।”
‘ह्याल् आपिंस्याँ चु लार ङइ क्हिए फिर, के लब्मैंए फिर नेरो म्हिमैंए फिर बेल्ले थेबै दुःखमैं कुलब्मुँ। छले पृथ्बीर ङ धोंबै परमेश्वर खाबै आरे बिसि क्हिइ सेब्मुँ।
छतसि त्हिंयाँ बेल्ले छसि म्हिमैंलाइ ख्रोंवाइ। धै चमैंइ च्हौ थेबै दुःख पिंल् खाँबै परमेश्वरए मिं स्यारइ। दिलेया चमैंइ खेंमैंइ लबै पापउँइँले अझै सैं आए, धै परमेश्वरए मानै या आल।