20 छले परमेश्वजी सुँडेनिमैंए फिर ल्हयो खइ, धै इस्राएलीमैं ल्हें त-तै ह्यासि भोंब तइ।
तलेबिस्याँ पृथ्बीउँइँले मु कति नुब मुँ, खीलाइ मान लब्मैंए फिर खीए खोंयोंइ आनुबै म्हाँया या च्हगन् थेब मुँ।
खीने बालु ङ्हिंब्मैंलाइ खीजी चबै सैमैं जुटेमिंब्मुँ; धै खीजी फैबै बाछा खोंयोंइ मैंरिम्।
खीने बालु ङ्हिंब्मैं ताँनए सैंर मैंब खीजी पूरा लमिंम्; चमैंइ हुइब खीजी थेमुँ धै चमैंलाइ जोगेमिंम्।
तलेबिस्याँ ओ परमेश्वर, क्हिने बालु ङइ फैबै भकलमैं क्हिजी थेइमुँ; क्हिलाइ मान लब्मैंइ योंल् त्हुबै सैमैं क्हिजी ङलाज्यै या पिंइमुँ।
क्ह्रोंसेन्ले खीलाइ मान लब्मैंलाइ खीजी खैतबै त्हेरै या जोगेमिंब्मुँ; छतसि ङ्योए ह्युलर खी मुँ बिसि ङ्योइ था सेल् खाँम्।
दिलेया मिश्रीमैंइ इस्राएलीमैंए फिर कति दुःख पिंलेना चमैं च ह्युलर ल्हें तसि प्लिंदै ह्याइ। छतमा मिश्रीमैं चमैंने ङ्हिंबर होंइ।
सुँडेनिमैंइ फारोने बिइ, “हिब्रूस्योमैं मिश्रीस्योमैं धों तब आरे। चमैं भोंभों धुँधुँ तब मुँ। ङि फेनेब् भन्दा ओंसोंन् चमैंइ प्हसे फिम्।”
दिलेया इस्राएलए सन्तानमैं बिस्याँ बेल्ले ल्हें ततै ह्यासि मिश्र ह्युल तिगोंन् चमैंइ प्लिंयाइ।
दुष्ट म्हिइ छलु म्हिलुए के लम्; दिलेया छलु म्हिलु आलल्ले ठिक के लबै म्हिइ खैलसे या इनाम योंम्।
आयो-आख्युब्मैंलाइ पिंब याहवेहलाइ खि पिंब् ग, धै खाबइ तो लइमुँ चए इनाम खीजी पिंब्मुँ।
‘चु म्हि येशूए म्हि ग,’ बिसि खाबज्यै ङए धाँसे च्योंबै चेलालाइ गिलाँस घ्रि ङ्युँबै क्यु मत्त्रे पिंनाबिले या चइ योंल् त्हुबै इनाम योंब्मुँ।”
“छबिमा म्रुँइ चमैंने बिब्मुँ, ‘क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ङए अलि-अङाँमैं न्होंर्बै धाँसे च्योंबै म्हिलाइ तो-तो लइ, च क्हेमैंइ ङलाइन लब् ग।’
खीए मान लब्मैंए पुस्ता-पुस्ताए फिर खीजी ल्हयो खम्।
क्हेमैंइ छ्याँबै के लइमुँ, क्हेमैंइ परमेश्वरलाइ म्हाँया लइमुँ बिब उँइँबै ल्हागिर खीए म्हिमैंलाइ ल्होरिइमुँ, अझै क्हेमैंइ ल्होरिमुँ। क्हेमैंइ लबै छ्याँबै के परमेश्वरजी म्लेरिब् आरे, तलेबिस्याँ खीजी ठिक निसाफ लम्।