17 दिलेया च सुँडेनिमैं परमेश्वरने ङ्हिंमल। छतसि मिश्रर्बै म्रुँइ बिब् धोंले चमैंइ आल, चमैंइ च्हमैं या सोगोंन् थेंमिंइ।
अब्राहामइ बिइ, “तलेबिस्याँ चु क्ल्ह्योर परमेश्वरने ङ्हिंब खाबै आरे। छतसि म्हिमैंइ ङए प्ह्रेंस्यो छ्याँब् म्रोंसि ङलाइ सैवासि चलाइ बोवाम् उ? बिसि ङइ मैंल।
सोंरो लिउँइँ योसेफइ चमैंने बिइ, “ङ परमेश्वरने ङ्हिंबै म्हि ग। छतसि क्हेमैंइ चु के लस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ।
छतसि म्रुँए दरबारर्बै मुल म्रार राब्मैंइ मोर्दकैने, “क्हिइ म्रुँइ बिबै ताँ तले आङिंल?”
क्हिलाइ मान लब्मैंए ल्हागिर क्हिजी साँथेंबै छ्याँबै सैमैं कति थेब मुँ! क्हिए प्हलेर्न ग्वार योंब्मैंलाइ क्हिजी च छ्याँबै सैमैं पिंब ताँन् म्हिमैंइ म्रोंइमुँ!
छतमा मिश्रर्बै म्रुँइ च सुँडेनिमैं हुइसि “क्हेमैंइ च्हमैंलाइ तले आसैल? तले छ लल?” बिसि ङ्योएइ।
छले सुँडेनिमैंइ परमेश्वरने ङ्हिंबै लमा खीजी चमैंलाइ प्हसेमैं पिंइ।
भर पर्दिल्ले छ्ह थोद्, धै परमेश्वरजी क्हिए पाप क्षमा लब्मुँ, धै याहवेहजी बिब् ङिंस्याँ क्हिला तोइ न्होंह्रो आत।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
“क्हिए ज्यु सैल् खाँब्मैंने आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ चमैंइ क्हिए प्ल्ह सैल् आखाँ। बरु प्ल्ह नेरो ज्यु ङ्हिंन-ङ्हिंन् नर्गर भ्योंवासि नास लल् खाँबै परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंन्।
दिलेया खाब् म्रोंसि ङ्हिंल् त्हुम् बिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैं परमेश्वर म्रोंसि ङ्हिंनु, तलेबिस्याँ म्हि सैवासि नर्गर भ्योंवाबै शक्ति खीने मुँ।
दिलेया पत्रुस नेरो कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ बिइ, “ङिइ म्हिमैंए ताँ आङिं, परमेश्वरजी बिब ङिंलन् त्हुम्।