16 “हिब्रूस्योमैंइ प्हसे फिसि चमैंए सुसर लमा च्ह फिस्याँ सैवाद्, च्हमिं फिस्याँ आसैद्।”
खीजी त्हाँबै म्हिमैंलाइ मिश्रीमैंइ आखोरिगे बिसि परमेश्वरजी चमैंए सैं एमिंइ; ह्रोंसए के लब्मैंए बिरोधर राबै सैं चमैंलाइ पिंइ।
झाइले मिश्रर्बै म्रुँइ शिप्रा नेरो पूआ मिं लबै हिब्रू सुँडेनिमैं हुइसि बिइ,
छतमा फारो म्रुँइ ह्रोंसए ताँन् म्हिमैंने “हिब्रूमैंला च्हमैं कति फिलेया चमैं ताँन् नील स्योंर भ्योंवाँन्, च्हमिंमैं बिस्याँ सोगोंन् थेंन्,” बिसि ल्हैदिइ।
दिलेया च आधे लब्मैंइ क्ल्हेए च्ह खरिब् म्रोंमा ‘झन्, चम् हग योंल् त्हुबै च्ह ग। चलाज्यै या सैवाले! चलाइ सैवास्याँ चए ताँन् सै न्होर ङ्योलन् तब्मुँ,’ बिसि मत लइ।
चइ ङ्योए ह्रेंमैंए फिर बेल्ले आछ्याँबै केमै लइ चमैंइ भर्खर फिबै ताँन् कोलोमैं सियारिगे बिसि ङ्योए खेमैंने चमैंए ओंलाँ कोलोमैं बैरु थेंबर ल्हैदिमल।
मोशा फिमा बेल्ले छ्याँब मुँल। छतसि बिश्वासउँइँलेन् मोशाए आबा-आमाइ म्हैंन सोंल् समा चलाइ लोथेंइ। धै म्रुँइ बिबै ताँ या चमैंइ आङिं।
चए म्येइ मुर्बै सारा सोंबाँर तिबाँ सोर्दिसि पृथ्बीर भ्योंवाइ। कोलो फिबै तोंदोंन् क्ल्ह्योंवाब् बिसि च अजिङ्गर कोलो फिबि छेबै च्हमिरिए उँइँर रारिल।