12 दिलेया मिश्रीमैंइ इस्राएलीमैंए फिर कति दुःख पिंलेना चमैं च ह्युलर ल्हें तसि प्लिंदै ह्याइ। छतमा मिश्रीमैं चमैंने ङ्हिंबर होंइ।
खीजी बिइ, “ङ परमेश्वर क्हिए आबाए परमेश्वर ग। मिश्र ह्याबर आङ्हिंन् चर ङइ क्हिउँइँले थेबै ह्रें घ्रि बनेब्मुँ।
याहवेहजी ह्रोंसए इस्राएली म्हिमैं ल्हें लमिंइ; धै चमैंए शत्तुरमैं भन्दा चमैं बेल्ले भोंब् लमिंइ।
चमैंए फिर खीजी आशिक पिंसि चमैंए सन्तान ल्हें तइ, झाइले चमैंए खेदोंमैं या खीजी च्युगुदे तल् आपिं।
छले परमेश्वजी सुँडेनिमैंए फिर ल्हयो खइ, धै इस्राएलीमैं ल्हें त-तै ह्यासि भोंब तइ।
दिलेया इस्राएलए सन्तानमैं बिस्याँ बेल्ले ल्हें ततै ह्यासि मिश्र ह्युल तिगोंन् चमैंइ प्लिंयाइ।
चइ ह्रोंसए म्हिमैंने बिइ, “ङ्ह्योद्, इस्राएलीमैं ङ्यो भन्दा ल्हें ततै ह्यासि बेल्ले भोंब तइमुँ।
याहवेहए बिरोधर म्हिए ज्ञान बुद्धि, चाँजोमैं नेरो खैतबै सल्ला केर आफे।
ह्रिस खबै म्हिने दयाम्हाँया आत; छाबै म्हि तोन्-तोर्न त्होंदो राम्; दिलेया ह्रिस लबै म्हिए ओंसों खाब राल् खमुँ?
छतमा फरिसीमैंइ खेंमैंए न्होंर “ङ्ह्योत्ति! कहेमैंइ तोइ लल् खाँरिब् आरे। म्रोंइँमुँ वा, ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैं चए लिलि ल्हैदिल् खाँइ बिबर होंइ।”
परमेश्वरलाइ म्हाँया लब्मैं नेरो खीए सैंर मैंब् धोंले लरिगे बिसि त्हाँब्मैंए ल्हागिर खीए पबित्र प्ल्हजी तोन्दोंरि सैर छ्याँबन् लमिंम् बिब ङ्योइ सेइमुँ।