6 तलेबिस्याँ ङए म्हिमैंए फिर तखबै दु:ख ङइ खैले सैदिब? ङए परवा नास तब ङइ खैले ङ्ह्योब?”
तलेबिस्याँ चु कोलो ङने बालु आबोल्ले ङए आबा ङाँर ङ खैले ह्याब? ङए आबाए फिर दुःख तब ङइ ङ्ह्योल् आखाँ।”
तलेबिस्याँ ङ नेरो ङए ह्रेंमैंलाइ सैवासि ङिए मिं-क्ह्रन् म्हवाद् बिसि म्हिमैंलाइ मुइ पिंइमुँ। ङिलाइ केब्छैं-केब्स्योमैं तबर मत्त्रे चुँवाब् ग बिस्याँ ङ आपोंन्ले टिमल, च्हौ च्योंबै ताँर म्रुँलाइ छोंरों ङ्हाँन् आलमल।”
म्रुँइ ओंसोंन् बिब् धोंले अदार (फागुन) बिबै च्युसे ङ्हिं म्हैनर्बै च्युसे सोंगैंर प्ह्रिछ्यार प्ह्रिब् धोंलेन् लबै त्हे तखइ। च त्हिंइर यहूदीमैंए शत्तुरमैंइ यहूदीमैं खेंमैंए न्होंर थेंल् योंबै आशा लल, दिलेया उल्टोन् चमैं यहूदीमैंए न्होंर टिल् त्हुबै त्हिंइ तइ।
ओ अलि-अङाँमैं, ङए सैं न्होंउँइँलेन् यहूदीमैंलाइ परमेश्वरजी जोगेमिंरिगे बिब ङए थेबै इच्छा मुँ, चमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिसि ङइ परमेश्वरने प्राथना लम्।