1 च त्हिंइर्न म्रुँ अहासूरसइ यहूदीमैंए शत्तुर हामानए धिं-नाँ ताँन् एस्तरलाइ पिंवाइ। झाइले एस्तरइ म्रुँने मोर्दकै ङए प्हाज्यों ग बिइ, छतसि च त्हेउँइँले मोर्दकै म्रुँ ङाँर खल् योंइ।
फारस नेरो मादी ह्युलर्बै कर्शेना, शेथार, अद्माथा, तर्शीश, मेरेस, मर्सेना नेरो ममूकान बिबै म्हिमैं म्रुँने बालुन् मुँल। चमैं खोंयोंन् बिलै म्रुँ ङाँर ह्याल् योंमल धै च ग्याल्सर्बै थेबै मान योंब्मैं मुँल।
च त्हेर्न मोर्दकैए प्हाज्यों अबीहेलए च्हमि एस्तर म्रुँ ङाँर ह्याबै पलो खइ। (मोर्दकैइ एस्तरलाइ ह्रोंसए च्हमि धोंलेन् न्हल।) झाइले च छमिंमैं रुँबर थेंबै हिचड हेगेइ तो-तो बोद् बिल च मत्त्रे एस्तरइ बोइ, अरू तोइ आबो। एस्तरलाइ म्रोंब्मैं ताँनइ चलाइ छ्याँब ङ्हाँइ।
चइ ह्रोंसए प्हाज्योंए च्हमि हदस्सा बिबै एस्तर धर्म च्हमि बनेल, तलेबिस्याँ चल आबा-आमा खाबै आरेल। च बेल्ले छ्याँब मुँल। चए आबा आमा सिबै लिउँइँ मोर्दकैइ च ह्रोंसए च्हमि धोंले न्हल।
एस्तरइ बिइ, “ङलाइ सैल् म्हैबै ङिए शत्तुर चु दुष्ट हामानन् ग।” छ बिब् थेसि म्रुँ नेरो म्रुँस्योए ओंसों हामान बेल्ले ङ्हिंइ।
छबिमा म्रुँ अहासूरसइ म्रुँस्यो एस्तर नेरो यहूदी मोर्दकैने बिइ, “ङ्ह्योद्, ङइ हामानए ताँन् सैमैं म्रुँस्यो एस्तरलाइ पिंइमुँ, हामान बिस्याँ च्योसि सैवाइमुँ, तलेबिस्याँ चइ यहूदीमैंलाइ सैल् म्हैइ।
म्हिमैं छरि धोंलेन् म्हयाम्। म्हिमैंइ फाक्कर्बै केमैं लप्ररिम्! चइ ल्हें सै न्होर खागु लमुँ दिलेया च खाबल् तनेमुँ चइ आसे!
छ्याँबै म्हिइ ह्रोंसए क्वें-क्वेंमिमैंए ल्हागिर सै न्होर पिंथेंम्, दिलेया पापिमैंए सै न्होर ठिक के लब्मैंए योर फेनेम्।
ब्याज ल्हें किंसि ह्रोंसए सै न्होर ल्हें लबै म्हिइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खबै म्हिए ल्हागिर सै न्होर खुम्!
दिलेया चइ छले मैंरिमा परमेश्वरजी चने बिइ, ‘ओ आमादु! तिंयाँ म्हुँइँसर्न क्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारे क्हिइ साँथेंबै सै न्होर खाबल् तब्मुँ?’”