5 चु ताँ थेसि म्रुँ अहासूरसइ एस्तरने बिइ, “छाबै के लबै म्हि खाब् जा? च खनिर मुँ?”
इसहाक बेल्ले त्हारदै बिइ, “फो सैसि ङ ङाँर ओंसों से ट्हा पखबै म्हि खाब् जा? क्हि खब् भन्दा ओंसोंन् ङइ चसि चए फिर आशिक पिंल् खाँइ! छतसि तारे च आशिक योंबै म्हि तब्मुँ।”
तलेबिस्याँ ङ नेरो ङए ह्रेंमैंलाइ सैवासि ङिए मिं-क्ह्रन् म्हवाद् बिसि म्हिमैंलाइ मुइ पिंइमुँ। ङिलाइ केब्छैं-केब्स्योमैं तबर मत्त्रे चुँवाब् ग बिस्याँ ङ आपोंन्ले टिमल, च्हौ च्योंबै ताँर म्रुँलाइ छोंरों ङ्हाँन् आलमल।”
एस्तरइ बिइ, “ङलाइ सैल् म्हैबै ङिए शत्तुर चु दुष्ट हामानन् ग।” छ बिब् थेसि म्रुँ नेरो म्रुँस्योए ओंसों हामान बेल्ले ङ्हिंइ।
दिलेया पत्रुसइ चने बिइ, “ओ हननिया, क्ल्ह्यो चुँसि योंबै मुइ च्युगुदे ह्रोंसने थेंसि पबित्र प्ल्हने स्योर तेब दुष्टइ क्हिए सैंर खैले झोंमिंइ?