1 झाइले म्रुँ नेरो हामान म्रुँस्यो एस्तर ङाँर चब् चबर ह्याइ।
म्रुँइ ल्हैदिब् धोंले च प्ह्रिछ्या बोब्मैं युनन् क्ल्ह्यो क्ल्ह्योर ह्याइ। चु ताँमैं राजधानी शूशनर्बै म्हिमैंने या बिइ। चु ताँ थेसि शूशनर्बै म्हिमैं खैलबैल तइ, दिलेया म्रुँ नेरो हामान बिस्याँ प्हा थुँबर टिइ।
ओ म्रुँ, ङए ताँ ङिंम् बिस्याँ, ङइ ह्रिबै सै पिंम् बिस्याँ, प्हन्हाँगै या क्हेमैंए ल्हागिर ङइ ह्योथेंबै चबै सैमैं चबर खमिंन्। धै च्हमन् ङए सैंर्बै ताँमैं ङइ क्हिने बिस्यो।”
छले चमैंइ हमानने प्रे च ताँमैं लरिबै त्हेर म्रुँए के लबै हिचडामैं फेखइ, धै हामानलाइ एस्तरए ङाँर चब चबर बोयाइ।
च अर्को त्हिंइर अँगुरए प्हा थुँदै म्रुँइ म्रुँस्यो एस्तरने धबै बिइ, “म्रुँस्यो एस्तर, तारे क्हिए सैंर तो मुँ? बिद्। क्हिइ तो ह्रिदा ङ्हाँइमुँ? च ङइ क्हि पिंस्यो। क्हिइ ङए आधा ग्याल्स ह्रिलैया ङइ पिंस्यो।”