11 चमैं खबै लिउँइँ हामानइ ह्रोंसए सै न्होरमैं कति मुँ बिबै ताँ, च्ह-च्हमि कति मुँ बिबै ताँ नेरो के लब्मैंए न्होंर म्रुँइ चलाइ खैले ताँन् भन्दा थेबै पदर थेंमिंइ बिबै ताँ चमैंने बिइ।
“ङ्योए आबाए तोन्दोंरि सै याकूबइ बोल् खाँइ, धै ङ्योए आबाए ताँन् सैमैंउँइँलेन् चइ च्हौ ल्हें सैमैं योंइमुँ,” बिसि लाबनए च्हमैंइ बिरिब याकूबइ थेइ।
च त्हेर म्रुँइ ह्रोंसए दरबारर मुँबै सै न्होरमैं नेरो सै ल्हें फेब छ्याँ-छ्याँबै सैमैं प्रसे प्रेज्यु त्हिंइ (म्हैंन ट्हुल्) समा उँइँइ।
च लिउँइँ म्रुँ अहासूरसइ अगागी ह्रेंर्बै हम्मदाताए च्ह हामानए मान बढिमिंसि ताँन् भन्दा थेबै चिब लमिंइ।
च लिउँइँ म्रुँमैंइ खिबै तार्ग्या नेरो मु रङर्बै क्वें खिसि मोर्दकै कलाँजी रङर्बै सुतिए पछ्यौर पोइ, धै माराइ बनेबै मुकुट कुसि मोर्दकै म्रुँए दरबाराउँइँले त्होंइ। छले शूशन सहरर मुँबै ताँन् म्हिमैं बेल्ले सैं तोंदै उफर्दिइ,
प्लबै म्हिमैंइ खेंमैंए सै न्होरए फिर थेब् प्हैंसि ङलाइ म्हि आच्हिन् ललेया ङ ङ्हिंरिब् आरे।
खाबज्यै या सै फोसि अरू म्हिलाइ खाल् आखाँ, छलेन ङलाइ जोगेमिंन् बिसि खाबज्यै या परमेश्वरलाइ सै फोल् आखाँ।
क्हिजी लमिंबै छ्याँबै केमैंए ल्हागिर ङ खोंयोंन् बिलै क्हिए मिंन् थेब् लब्मुँ। क्हिए मिं छ्याँब मुँ, छतसि ङइ क्हिए फिर्न भर लब्मुँ, क्हिजी बिब् ङिंब्मैंने बालुन् ङै या क्हिए मिं क्वेब्मुँ।
खीए ताँ थेसि चेलामैं प्लेटोयाइ। दिलेया येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ओ ङए कोलोमैं, सै न्होरए फिर भर थेब्मैं परमेश्वरए ग्याल्सर होंब बेल्ले गारो मुँ।
चु ह्युलर्बै प्लबै म्हिमैंने थेब् आप्हैंन् बिद्, चमैं प्लब् आप्हैंरिगे, आटिक्दिबै सै न्होरर आशा आथेंरिगे, बरु चमैंए आशा ङ्योलाइ चैदिबै सैमैं तोन्दोंरि योल्ले ख्युल्ले पिंबै परमेश्वरए फिर थेंरिगे।