7 छतसि छाबै म्हिमैंउँइँले स्यो तद्।
ह्यो त्होमा क्हि चनेन् त्हुँयाम्, धै ब्यभिचार लबै म्हिमैं त्होमा क्हि चमैंनेन् क्ह्रियाम्।
बुद्धि मुँबै म्हिने प्रबै म्हि बुद्धि मुँबन् तम्, आमादुमैंने प्रस्याँ नास तम्।
आछ्याँबै के लब्मैंने आप्रद्, ताँ क्होद् धै लोद्। छलस्याँ क्हेमैं सोब्मुँ,” बिम्।
येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलब्मैंने घ्रि तसि आप्रद्। धर्मि नेरो अधर्मि खैले क्ह्रिमुँ? चारबै ह्वे नेरो मिछु खैब खैले बालु तल् खाँमुँ?
खीए सैंर्बै लोथेंबै चाँजो तो जा बिस्याँ चुन् ग: अरू ह्रेंमैंइ यहूदीमैंइ धोंलेन् सैं तोंबै ताँ क्वेंस्याँ चमैंज्यै या परमेश्वरउँइँले आशिक योंब्मुँ। अरू ह्रेंर्बै म्हि या ज्यु घ्रिर्बै भागमैं ग। परमेश्वरजी येशू ख्रीष्टउँइँले पिंम् बिसि फैबै बाछाए आशिक अरू ह्रेंमैंज्यै या योंइमुँ।
मिछु खैबर म्हिमैंइ लबै केर आफेबै केमैंउँइँले स्यो तद्, बरु छाबै केमैं ह्वेर पसि आछ्याँब ग बिसि ताँनने उँइँमिंन्।
अरूमैंइ लबै आछ्याँबै केमैंर क्हि सामेल् आतद्। छ्याब आयोंरिगे बिसि प्रभुए के लबै ल्हागिर म्हिमैं त्हाँल् त्हुमा आतुर आतद्। ह्रोंसलाइ पबित्र थेंन्।
धबै स्वर्गउँइँले छ बिबै कै ङइ थेइ, “ओ ङए म्हिमैं, खो! च सहरउँइँले त्होंसि चुर खो। चए फिर तखबै थेबै दुःख क्हेमैंइ नोल् आत्हुरिगे चइ लबै पापर चने बालु आप्रद्।