29 (खाबज्यै या ह्रोंसए ज्युलाइ हेल आल, बरु ख्रीष्टजी बिश्वासीमैंलाइ म्हाँया लब् धोंले ङ्योइ ह्रोंसए ज्युलाइ सुसर लसि चल् पिंम्।
च च्हमिरि म्रोंसि म्हिइ बिइ, “चुम् ङए ह्रुइबए ह्रुइब, नेरो ङए सेए सेन् ग! चुने च्हमिरि बिब्मुँ, तलेबिस्याँ चु मुँयुँउँइँले ट्हुइब् ग।”
आगुए फिर ल्हयो खबै म्हिल छ्याँब तम्, दिलेया दयाम्हाँया आरेबै म्हिलाइ दुःख तम्।
“ओ यरूशलेमथेंमैं, अगमबक्तामैं सैब्मैं, धै परमेश्वरजी कुल्मिंबै स्यार्बोमैं युँमाइ प्रिंब्मैं। नगा आमाइ प्हसेंमैं प्ह्या न्होंर हुब् धोंले ल्हें खे ङइ क्हेमैंलाइ हुल् म्हैइ, दिलेया क्हेमैं ङ ङाँर खोंयोंइ या खल् आङिं!
मुर प्हुरबै नेमामैं ङ्ह्योद्। चमैंइ खेति या आल, रोमैं या आखु, चमैंला धन्सारमैं या आरे। दिलया क्हेमैंए स्वर्गर्बै परमेश्वर आबाजी चमैं चल् पिंम्। च नेमामैं भन्दा क्हेमैं झन् थेब आङिं वा?
छ्याँब आछ्याँब फेलबै बुद्धि आरेब, लम् बिबै के आलब नेरो आगुए फिर ल्हयो आखब्मैं तइमुँ।
छलेन मुँयुँमैंज्यै या ह्रोंसए ज्युलाइ म्हाँया लब् धोंले ह्रोंसए प्ह्रेंस्योलाइ म्हाँया लल् त्हुम्, तलेबिस्याँ खाबइ ह्रोंसए प्ह्रेंस्योलाइ म्हाँया लमुँ, चइ ह्रोंसलाइन म्हाँया लम्।
तलेबिस्याँ ङ्यो येशू ख्रीष्टए ज्युर्बै भागमैं ग।)
परमेश्वरए छ्वेर छले प्ह्रिइमुँ: “मुँयुँइ ह्रोंसए आबा-आमा पिसि ह्रोंसए प्ह्रेंस्योने क्ह्रिसि टिब्मुँ, धै चमैं ङ्हिं घ्रिन् तब्मुँ।”