14 छतसि “ओ न्हरु च्हुइरिब्मैं रेद्, सियाब्मैंए म्हाँजोउँइँले रेखो! झाइले ख्रीष्ट क्हिए फिर चारब्मुँ,” बिसि म्हिमैंइ बिम्।
तलेबिस्याँ ङ्योए परमेश्वरए ल्हयो म्हाँया मुँब मुँ, छतसि न्हाँगर प्योबै त्हिंयाँ धोंले खीए चारबै ह्वे स्वर्गउँइँले ङ्योए फिर चारब्मुँ।
तलेबिस्याँ चु ङए च्ह सियाल, दिलेया सोसि खइ; म्हयाल, दिलेया योंइ।’ छतसि चमैं सैं तोंदै भत्यार लसि चब् थुँब लबर होंइ।
येशूजी धबै चमैंने बिइ, “ङ ह्युलर्बै चारबै ह्वे ग। ङए लिलि प्रबै म्हि मिछु खैबर प्रल् त्हुरिब् आरे। दिलेया चइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै चारबै ह्वे योंब्मुँ।”
ङ ह्युलर मुँरिन् समा ङ ह्युलर्बै चारबै ह्वे ग।”
तलेबिस्याँ प्रभुजी ङिने छान् लद् बिइमुँ: ‘पृथ्बी तिगोंन् मुक्ति योंबै ताँमैं बिमिंबर अरू ह्रेंमैंए ल्हागिरि ह्वे तबर ङइ क्हि त्हाँइमुँ।’”
छलेन ह्रोंसए ज्युर्बै भागमैंलाइ पाप केमैं लबर आल्हैदिद्। बरु सिबइले धबै सोगों तबै म्हि धोंले छ्याँबै के लबै ल्हागिर ह्रोंसलाइन परमेश्वरए योर पिंवाँन्।
सैं चित्, तारे पिरु पाप के आलद्। छाबै आछ्याँबै केमैं क्हेमैंए ल्हागिर फापिन् तबै ताँ ग। छतसि चु ताँ ङइ क्हेमैंने बिल् त्हुम्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए न्होंरि को-कोइ म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ छेनाले ङो आसेइमुँ।
“मिछु खैबै क्ल्ह्योउँइँले ह्वे चाररिगे” बिसि परमेश्वरजी बिइ। येशू ख्रीष्टए लिउँइँले परमेश्वरए चारबै ह्वे कति थेब् मुँ बिब ङिइ सेरिगे बिसि खीजी ह्रोंसए ह्वे ङिए खोंर चारल् पिंइमुँ।
ओंसों क्हेमैं परमेश्वरजी बिब् आङिंसि ह्रोंसइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा सियाब् धोंन् तल।
छतसि ङ्योइ पाप लसि सिल् त्हुलेया खीजी ङ्योलाइ ख्रीष्टने बालुन् सोगों लमिंइ। परमेश्वरए थेबै दयाम्हाँयाजी क्हेमैंलाइ जोगेमिंइमुँ।
क्हेमैं ख्रीष्टने बालुन् सोगों तसि रेइमुँ! छतसि स्वर्गर्बै सैमैं म्हैद्। स्वर्गर परमेश्वरए क्योलोउँइँ ख्रीष्ट येशू टिइमुँ।
छतसि अरूमैं धोंले ङ्यो न्हरु आच्हुइल्ले बरु न्ह क्रों मि क्रोंले टिले।
चु दयाम्हाँया ङ्यो मुक्ति पिंबै येशू ख्रीष्ट युसि उँइँमिंइँमुँ। खीजी कालए फिर ट्होगों तसि खोंयोंइ आखाँबै छ्हलाइ सैं तोंबै ताँउँइँले था सैमिंइमुँ।
छलेन चमैंए मि थोंयाबइले चमैं दुष्टए ङोउँइँले स्योरल् खब्मुँ, तलेबिस्याँ दुष्टइ चमैंलाइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ क्होल् आखाँब लथेंल।