32 धै परमेश्वरजी ख्रीष्टर क्हेमैंलाइ क्षमा लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लसि घ्रिइ घ्रिए फिर सैं प्ल्हसि ल्हयो खद्।
आयोंब्-आख्युब्मैंलाइ चइ सैं प्ल्हसि पिंइमुँ; चइ लबै ठिक केमैं खोंयोंन् बिलै तरिम्; चलाइ ताँनइ मान लब्मुँ, धै चए क्र कैंडो तब्मुँ।
याहवेहजी ताँनए फिर छ्याँब लम्, ह्रोंसजी बनेबै तोन्दोंरि सैमैंए फिर ल्हयो खमुँ।
ठिक के लबै म्हिइ ह्रोंसए खेदोमैं वास्ता लम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ ह्रोंसए खेदोमैं ल्हयो आख।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिइ ह्रिस थाम्दिल् खाँम्, आगुइ सैं नल् ललेया तोइ आङ्हाँब चए ल्हागिर छ्याँब ग।
म्हिइ खोंयोंइ बिले लबै म्हाँया लरिगे ङ्हाँम्, स्योर तेब् भन्दा बरु आयों-आख्युब तब छ्याँब् ग।
ङिए फिर आछ्याँब् लब्मैंलाइ ङिइ क्षमा पिंल् खाँब् धोंले ङिइ लबै आछ्याँबै केमैंउँइँले ङि क्षमा पिंनु।
झाइले स्वर्गर टिबै परमेश्वर आबाजी क्हेमैंइ लबै पाप क्षमा लमिंरिगे बिसि क्हेमैंइ प्राथना लमा खाब्ने या तोइ आक्ह्रिबै ताँमैं मुँस्याँ च म्हिलाइ क्षमा पिंन्।
तलेबिस्याँ ङ्योए परमेश्वरए ल्हयो म्हाँया मुँब मुँ, छतसि न्हाँगर प्योबै त्हिंयाँ धोंले खीए चारबै ह्वे स्वर्गउँइँले ङ्योए फिर चारब्मुँ।
ङिए पाप क्षमा लमिंनु, तलेबिस्याँ ङिए फिर आछ्याँबै के लब्मैंलाइ ङिज्यै या ङि क्षमा लम्। ङि सैदिल् आखाँबै जाँजर च्होंल् आपिंनु।’”
क्हिए अलिइ क्हिए फिर तिगेंर्न ङिखे समा आछ्याँबै के लना बिलेया ङिखेन् क्हि ङाँर खसि ङ ‘माफ पिंन्’ बिस्याँ क्हिइ चलाइ माफ पिंल् त्हुम्।”
छले आङिं, ह्रोंसए शत्तुरमैंलाज्यै या म्हाँया लद्, चमैंए फिर ल्हयो खद्, एल् आखाँबै म्हिमैंलाज्यै या छे पिंन्। छलस्याँ परमेश्वरङाँइँले क्हेमैंइ थेबै इनाम योंब्मुँ। धै क्हेमैं ताँन् भन्दा थेबै परमेश्वरए च्ह-च्हमि ठर्दिब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बैगुनिमैं नेरो दुष्टमैं फिर ल्हयो खम्।
“आगुए फिर छ्याब् आल्हैदिद्, आगुने चम् आछ्याँबै के लबै म्हि ग आबिद्। छलस्याँ परमेश्वरज्यै या क्हेमैंए फिर छ्याब् ल्हैदिरिब् आरे। अरूलाइ क्षमा पिंन्, धै परमेश्वरज्यै या क्हेमैंलाइ क्षमा पिंब्मुँ।
चर्बै म्हिमैंइ ङि फिर बेल्ले ल्हयो खइ। च त्हेर नाँ युसि बेल्ले खुँल। छतसि चमैंइ मि फुइसि ङि मि त्हेबर हुइसि मान लइ।
ह्रोंसए तेमैंने धोंले घ्रिइ घ्रिने क्ह्रोंसेंन्बै म्हाँया लदु। अरूलाइ सैं न्होंउँइँले ओंनों मान लद्।
म्हाँया लबै म्हिइ दुःखरै या ढुक्कले सैदिम्, आगुए फिर ल्हयो खम्। म्हाँया लबै म्हिइ आगुए ह्रिस आल, थेबै या आप्हैं।
क्हेमैंइ खाबलाइ क्षमा पिंमुँ ङज्यैया चलाइ क्षमा पिंम्। तलेबिस्याँ ङइ खाबलाज्यै क्षमा पिंइमुँ बिस्याँ क्हेमैं क्ह्रिरिगे बिसि ख्रीष्ट येशूए उँइँर क्षमा पिंइमुँ।
तारे क्हेमैंइ च म्हिलाइ क्षमा पिंसि भों या पिंल् त्हुम्। छ आलस्याँ च म्हि झन् न्हुँ लसि सैं च्योंब तम्।
ङि स्योर आतेल्ले, ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं बिदै, दुःख सैदिदै, ताँनए फिर ल्हयो खदै, पबित्र प्ल्हउँइँले भों योंसि खाबलाज्यै या आफेलल्ले ताँनने म्हाँया लम्।
क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै प्हसेमैं ग, छतसि क्हेमैं खी धोंन् तबै भों लद्।
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।
खीलाइ छेन्ले म्हाँदिसि ताँन् बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ म्हाँया लबै सैं लद्, झाइले म्हाँया लसि सब् लमिंबै म्हाँया लल् त्हुम्।
दिलेया खीजी फैबै बाछाइ बिब् धोंले परमेश्वरजी लम् धै ठिक निसाफ लम्। छतसि “ङिइ पाप केमैं लइमुँ” बिसि ङ्योइ खी ङाँइ सैं एइबिस्याँ खीजी ङ्योए पापमैं क्षमा लमिंसि ताँन् पापउँइँले ख्रुमिंम्।
ओ ङइ खोबै कोलोमैं, ख्रीष्टए मिंउँइँले क्हेमैंइ ताँन् पापए क्षमा योंइमुँ, छतसि ङइ क्हेमैंलाइ चु ताँ प्ह्रिरिइमुँ।
च ताँ थेसि नाओमीइ ह्रोंसए चोंने बिइ, “याहवेहजी च म्हिलाइ आशिक पिंरिगे! याहवेहजी सोगोंमैं नेरो सियाब्मैंए फिर ल्हयो खमिंइ!” धबै नाओमीइ चने बिइ, “च ङ्योए नातो न्होंर्बै म्हिन् ग। ङ्योए फिर दु:ख तमा ङ्योलाइ ल्होल् त्हुबै म्हिमैं न्होंर च घ्रि ग।”