30 परमेश्वरए पबित्र प्ल्हलाइ सैं नल् आलद्। परमेश्वरजी आखिरि त्हिंइर स्वर्गर बोबै ल्हागिर खीजी क्हेमैंए फिर ह्रोंसए पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ।
छतमा याहवेहजी बिइ, “ङइ म्हिमैंलाइ खोंयोंन् बिलै सोल् पिंरिब् आरे, तलेबिस्याँ म्हि सिल् त्हुब्मुँ। तारेसेरो चमैं प्रसे ङ्हिस्यु बर्ष मत्त्रे सोब्मुँ।”
छतमा “ङइ तले म्हिमैं बनेसि पृथ्बीर थेंगे?” बिसि याहवेहजी पछुत लसि बेल्ले सैं नइ।
क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर चमैंइ ल्हें खे खीए बिरोध लइ, धै तोइ आकेबै क्ल्ह्योर खीए सैं नल् लइ!
छतसि च त्हेर्बै म्हिमैंने ङ प्लिच्यु बर्ष समा बेल्ले ह्रिस खसि बिइ, ‘चु म्हिमैंइ ङए घ्याँ आसेइमुँ, चुमैंए सैं ङ ङाँइले ह्रेंगो तयाइमुँ।’
च म्हिमैंए छाबै सारो सैं म्रोंसि येशूए सैं नसि ह्रिस खइ। धै चर खागु तबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि च नबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्!” बिमा च म्हिइ यो स्योंइ। धै स्योंबै तोदोंन् चए यो सयाइ।
छाबै ताँ तबर होंमा क्हेमैं रेसि क्र कैंडु लद्। तलेबिस्याँ च त्हेर्न क्हेमैं जोगेमिंबै त्हे चेंदो तब्मुँ।”
दिलेया खीए ताँ क्वेंब्मैंइ परमेश्वर क्ह्रोंसेंन्बै मुँ बिसि प्रमाण पिंम्।
“ओ, आच्योबै म्हिमैं, सारो सैं प्ह्याब्मैं नेरो न्ह आथेब्मैं! क्हेमैंइ खोंयोंन् बिलै पबित्र प्ल्हए बिरोध लइमुँ। क्हेमैंए खेमैंइ लब् धोंले क्हेमैंज्यै या छान् लइमुँ।
चए फिरै या येशू सिसेया परमेश्वरजी खीलाइ धबै सोगों लमिंइ। छतसि खीए प्ल्ह क्हेमैंए सैंर टिस्याँ ख्रीष्टलाइ सोगों लमिंबै परमेश्वरए प्ल्हजी क्हेमैंए सिल् त्हुबै ज्यु या सोगों लमिंब्मुँ।
सृष्टि मत्त्रे आङिं, ङ्योज्यै या दुःखए सो सेंसिन् परमेश्वरए घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ। परमेश्वरजी लिउँइँ पिंबै ताँन् आशिकए फुइ तोगोइन खीए पबित्र प्ल्ह ङ्योए ल्हागिर पिंइमुँ। छतमा खीजी ङ्योलाइ खीए च्ह-च्हमिमैं लमिंसि जोगेमिंब्मुँ बिसि ङ्योइ घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ।
तलेबिस्याँ ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ छ्ह पिंइमुँ, ख्रीष्टउँइँले ङ्योइ बुद्धि योंइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्योइ ठिक के लल् खाँमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् ङ्यो पबित्र तइमुँ, ख्रीष्टउँइँलेन् परमेश्वरजी ङ्योलाइ जोगेमिंइमुँ।
खैम नास तयाबै सैइ नास आतबै सै नेरो सिल् त्हुबै ज्युइ सिल् आत्हुबै ज्यु खिमुँ, च्हमन् परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ पूरा तम्, “ओ काल, परमेश्वरजी क्हिलाइ ट्होवाल् खाँइमुँ!”
परमेश्वरए प्ल्हजी बिब क्हेमैंइ ङिंनु।
छतसि क्हेमैं ह्रोंसन् मैंन्दि: को-कोइ परमेश्वरए च्हलाइ प्हलेइ प्लेम्। धै परमेश्वरजी बाछा फैबै कोइ चमैंलाइ पापउँइँले पबित्र लमिंलेया चमैंइ च को तो धोंइ आङ्हाँ। धै ह्रोंसलाइ दयाम्हाँया लबै पबित्र प्ल्हए आब्रु वाम्। छाबै म्हिइ झन् कति थेबै दण्ड योंलै।
छतब् म्रोंसि ङ बेल्ले ह्रिस खसि बिइ, ‘चमैंए सैं खोंयोंन् बिलै ङ ङाँइले ह्रेंगोन् तरिम्, चमैंइ ङए घ्याँ आसेइमुँ।’
परमेश्वर प्लिच्यु बर्ष समा खाबने ह्रिस खल? च पाप लब्मैंने आङिं वा? चमैं क्यु आयोंबै क्ल्ह्योर सियाल् खाँल।