28 ह्योब्मैंइ तारेपिरु आह्योरिगे, बरु चमैंइ ह्रोंसए योइ बेल्ले दुःखले के लरिगे धै खाँचो तब्मैंलाइ पिंल् खाँरिगे।
“आह्योद्।
“ह्रोंसए ङ्हेब्मैंए धिं-नाँ, प्ह्रेंस्यो, केब्छैं-केब्स्योमैं, क्ल्या, गदा चए तो सै म्रोंलेया आम्रोद्।”
“खाबइ म्हिमैं क्हासि चुँमुँ अथवा आचुँले थेंमुँ, छाबै म्हिलाज्यै या सैवालन् त्हुम्।
छलु म्हिलु लसि खुबै सै न्होर तिस्यार्न नुयाम्, च्युगु-च्युगु लसि खुबै सै न्होर ल्हें ततै ह्याम्।
प्ल्हेगु आतल्ले बेल्ले के लस्याँ ह्रोंसलाइन फायदा तमुँ, दिलेया के आलल्ले ताँ ल्हें लरिबै म्हि बिस्याँ ङ्हाँदु तम्।
त्हिंतिमिन् चइ तोन्दोंरि सै झन् ल्हें योंस्या तमल ङ्हाँरिम्, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैंइ यो प्ल्हसि पिंम्।
पापमैं लोइरि थेंबै म्हिल खोंयोंइ छ्याँब आत, दिलेया “पापमैं लइमु” बिसि पिवाबै म्हिइ आशिक योंम्।
आस्याँ प्लब् तबइले ङइ क्हिलाइ म्लेयालै धै “याहवेह खाब् जा?” बिसि ङइ बिलै; ङ ङ्हाँदु तसि ह्योलै, धै ङए परमेश्वरए मिं ङइ वालै।
ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खसि चइ चैदिबै सै पिंम्, धै आयों-आख्युब्मैंलाइ पिंब्रें लम्।
च्हमन् जखायस रासि प्रभु येशूने बिइ, “प्रभु, ङ तारे ह्रोंसए सै न्होरए आधा भाग ङ्हाँदुमैं चुमिंम्। झाइले ङइ रोमी म्रुँए ल्हागिर बालि रेमा खाबलाज्यै या लुसि मुइ किंना बिलेया तिबाँर प्लिबाँ तेंसि चमैं एमिंब्मुँ।”
छतसि क्हेंमैए सैं परमेश्वरउँइँ एसि छ्याँबै के लसि उँइँन्। ‘ङि यहूदीमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हि अब्राहामए कुलर्बै सन्तानमैं ग। छतसि ङिइ परमेश्वरउँइँले सजैं आयों बिसि क्हेमैंइ आमैंन्’ तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चु युँमाउँइँले या अब्राहामए ल्हागिर सन्तानमैं लमिंल् खाँम्।
चइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खसि चु ताँ बिब् आङिंल। तलेबिस्याँ च ह्यो मुँल। मुइ झोंबै नेंदो चने मुँल। छतसि च नेंदोउँइँले चइ मुइ ह्योब्रें लमल।
यहूदाने मुइ झोंबै नेंदो मुँल। छतसि “येशूजी चने ‘चाडए ल्हागिर चैदिबै सैमैं किंन्’ अथवा ‘ङ्हाँदुमैंलाइ च्हौदे मुइ पिंन्,’ बिब् मुँलै,” बिसि को-कोइ चेलामैंइ मैंइ।
बिश्वासीमैंए खाँचोर ल्होद्, ह्रोंसए धिंर खबै प्ह्रेंमैंलाइ बास पिंसि छेनाले चब् थुँब् पिंन्।
चब-थुँबै ल्हागिर ङिइ ह्रोंसइन बेल्ले दुःख लमुँ। म्हिमैंइ ङिए फिर सराप झोंलेया ङिइ चमैंए फिर आशिकन् पिंमुँ। म्हिमैंइ ङिने खैन् ललेया ङि सैदिम्।
तलेबिस्याँ पिंबै सैं मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंल् खाँब् दे पिंबै भेटि म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्। आरेस्याँ म्हैसि पिंल् आत्हु।
चमैंए फिर थेबै दुःख तनबिलेया, चमैं बेल्ले ङ्हाँदुमैं मुँलेया चमैंइ बेल्ले सैं तोंदै थेबै सैं लसि अरूमैंलाइ ल्होबै ल्हागिर भेटि पिंइ।
छतसि मौका योंन् समा ङ्योइ ताँन् म्हिमैंलाइ ल्होबै केमैं लरिले, खासगरि बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ ल्होले।
चमैंइ छ्याँबै केमैं लरिगे, धै छ्याँबै केमैं लसि म्हिमैं ल्होब्मैं, पिंब्मैं तरिगे बिसि चमैंने बिद्।
ङ्योए म्हिमैंइ छ्याँबै केमैं लब लोरिगे, धै खाँचो तखबै त्हेर चमैंइ अरूमैं ल्होमिंल् खाँरिगे, छले चमैंए छ्ह छेनाले थोरिगे।
च ताँनइ क्वेंल् त्हुबै ताँ ग। चु ताँ क्हिइ छेनाले लोमिंरिगे बिब ङए सैं मुँ। परमेश्वरए फिर बिश्वास लब्मैंइ छ्याँबै केमैं खोंयोंन् बिलै लबर न्ह क्रों मि क्रों तल् त्हुम्, बिद्, तलेबिस्याँ चु ताँमैं म्हिमैंए ल्हागिर बेल्ले केर फेब् मुँ।