26 ह्रिस खनाबिलेया पाप केमैं आलद्। ह्रिस खलेया त्हिंयाँ लिब् भन्दा ओंसोंन् क्हेमैंए ह्रिस म्हल् त्हुम्।
ह्रिस आलद्, ह्रिस लब पिवाद्। सैं च्योंब् आलद्, छाबै बानि ब्योरइ आछ्याँबै घ्याँउँइँ ल्हैदिवाम्।
ङ्हिंसि त्हारद् धै पाप आलद्; क्ल्ह्योर रोमा ह्रों-ह्रोंसए खोंर चु ताँ मैंन्, धै च्याँ तद्। तिस्याँदे मैंन्
झाइले मोशाइ म्रुँने बिइ, “क्हिए के लब्मैं ङ ङाँर खसि फ्योसि ‘क्हि नेरो क्हिए लिलि ल्हैदिबै ताँन् म्हिमैं त्होंह्याद्!’ बिब्मुँ। च लिउँइँ ङ त्होंह्याब्मुँ।” च्हौ बिसि मोशा बेल्ले ह्रिस खसि फारोउँइँले त्होंह्याइ।
युनन् ह्रिस आखबै म्हि बुद्धि मुँबै म्हि ग, दिलेया युनन् ह्रिस खबै म्हि आमादु ग।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिइ ह्रिस थाम्दिल् खाँम्, आगुइ सैं नल् ललेया तोइ आङ्हाँब चए ल्हागिर छ्याँब ग।
उतरउँइँले युबै खैंइ नाँ स्योवाब् धोंले स्योलिबै ताँ पोंबै लेइ ह्रिस खल् लम्।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए अलिने ह्रिस खबै म्हिइ दण्ड योंम्, धै ह्रोंसए अलिने म्हि आच्हिल्ले पोंबै म्हिइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर रामा ज्वाफ पिंल् त्हुम्। छलेन ह्रोंसए अलिने ‘क्हि आमादु’ ग बिबै म्हि नर्गर्बै मिर फेल् त्हुब्मुँ।
छ लब् म्रोंसि येशू ह्रिस खसि चेलामैंने बिइ, “च्योंब कोलोमैं ङ ङाँर खल् पिंन्, चमैंलाइ आक्वेद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ग्याल्स छाबै कोलोमैंलन् ग।
च म्हिमैंए छाबै सारो सैं म्रोंसि येशूए सैं नसि ह्रिस खइ। धै चर खागु तबै म्हिमैं ङाँइ ङ्ह्योसि च नबै म्हिने “क्हिए यो स्योंन्!” बिमा च म्हिइ यो स्योंइ। धै स्योंबै तोदोंन् चए यो सयाइ।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, क्हेमैं ताँनइ चु ताँ सेल् त्हुम्, ताँन् म्हिमैं छिट्ले ङेंब, क्हैल्ले पोंल् त्हुम्, धै युनन् ह्रिस खल् आत।
तलेबिस्याँ ह्रिस खबै म्हिइ परमेश्वरए के छेनाले लल् आखाँ।