20 ओ कोलोमैं, आबा-आमाइ बिबै तामैं ङिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आबा-आमाइ बिब ङिंस्याँ परमेश्वर सैं तोंम्।
धै आबा-आमाए ताँ ङिंसि याकूब पद्दन-आराम ह्युलइ ह्यान बिबै ताँ या एसावइ सेइ।
“ह्रोंसए आबा-आमाए मान लद्, छलस्याँ ङइ पिंबै ह्युलर क्हेमैं ह्रिंग्यो छ्ह योंब्मुँ।
ह्रोंसए आबा आमाए फिर सराप झोंस्याँ क्हिए बत्ति मिछु खैबै त्हेर सैवाब्मुँ।
कोइ म्हिमैंइ ह्रोंसए आबालाइ सराप झोंम्, धै आमाए छ्याँबै बयन आल।
ह्रोंसए आबालाइ प्ह्रब नेरो आमालाइ म्हि आच्हिबै म्हिए मि ब्याँसिर्बै कगामैंइ चोब्मुँ, धै क्व्रेमैंइ चवाब्मुँ।
ओ ङए च्ह, ह्रोंसए आबाइ बिबै ताँमैं ङिंन्, धै ह्रोंसए आमाइ पिंबै अर्तिमैं आपिद्।
ह्रोंसए आबा आमाए मान लद्। ह्रोंसए ङ्हेब्-ट्हुब्मैंलाज्यै या ह्रोंसने धोंलेन् म्हाँया लद्।”
छतसि बिश्वासीमैं ख्रीष्टए न्होंर टिब् धोंले प्ह्रेंस्योमैं या सैं न्होंउँइँले ह्रों-ह्रोंसए प्युँए न्होंर टिल् त्हुम्।
ङलाइ चैदिब् भन्दा ल्हें ङइ योंइमुँ। क्हेमैंइ इपाफ्रोडिटसने पिमिंबै बेल्ले लिंबै थाँ खबै परमेश्वरजी खोबै ख्रो धों तबै भेटि योंसि ङ बेल्ले सैं तोंइमुँ।
च क्होस्याँ क्हेमैंइ प्रभुए सैं तोंन् लसि खीजी खोबै छ्ह थोब्मुँ, धै क्हेमैंइ ताँन् खालर्बै छ्याँबै के लमा क्हेमैं छ्याँबै रो रोबै धुँ धों ततै परमेश्वरए ज्ञानर बडिदै ह्याब्मुँ।
ओ केब्छैंमैं, क्हेमैंए चु ह्युलर्बै क्ल्हेमैंइ बिबै ताँ ङिंन्। चमैंए उँइँर सैं तोंन् लबै ल्हागिर मत्त्रे के आलद्, दिलेया प्रभु येशूइ म्रोंसिन्मुँ ङ्हाँसि “ङइ लल् त्हुबै के लल् त्हुम्” बिसि क्ल्हेमैंए न्होंर टिद्।
छलेन केब्छैंमैंने या ह्रोंसए क्ल्हेए न्होंर टिसि ताँन् सैर क्ल्हेलाइ सैं तोंन् लल् त्हुम्, धै क्ल्हेने सुँ सुँर छैल् आत बिसि लोद्।
क्हेमैं ताँनलाइ छ्याँबै गुनइ प्लिंमिंरिगे, धै खीए सैंर मैंब् धों तब क्हेमैंइ लल् खाँरिगे। परमेश्वरजी खोबै के येशू ख्रीष्टउँइँले खीजी क्हेमैंए म्हाँजोर लरिगे। येशूए मिं खोंयोंन् बिलै थेब तरिगे। आमेन, छान् तरिगे।
छबिमा रूथइ बिइ, “क्हिइ तो लद् बिमुँ ङइ चन् लम्।”