12 क्हेमैं परमेश्वरजी खोबै त्हाँबै पबित्र म्हिमैं ग। छतसि खीए म्हिमैं तबइले क्हेमैंइ आगुए फिर ल्हयो खसि छ्याँबै के लब, थेब् आप्हैंब, ह्रिस आखब, धै सैदिल् खाँब तद्।
दिलेया च दुःखए त्हिंइ परमेश्वरजी आघटिमिंस्याँ खाबै या सोल् आखाँमल। छतसि परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैं सोरिगे बिसि च त्हिंइ घटिमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ‘ङ परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग’ बिसि स्योर तेब्मैं खब्मुँ। चमैंइ थे-थेबै चिनुमैं नेरो प्लेटोयान् तबै केमैं लसि उँइँब्मुँ, धै परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैं खेंमैं ङाँइ बोल् म्हैब्मुँ।
झाइले थेबै कैलै थुतुरि ह्रासि खीजी ह्रोंसए स्वर्गदूतमैं कुल्मिंब्मुँ। धै खीजी त्हाँबै म्हिमैं मुर्बै छेउ घ्रिउँइँले अर्को छेउ समा ह्युलर्बै ताँन् क्ल्ह्योउँइँले स्वर्गदूतमैंइ खी ङाँर खागु लब्मुँ।”
परमेश्वरजी च दुःख तबै त्हे आघटिमिंस्याँ खाबै या सोल् आखाँमल। दिलेया परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैंए ल्हागिर च त्हे घटिमिंइमुँ।
तलेबिस्याँ ‘परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ङन् ग’ बिब्मैं नेरो ‘अगमबक्ता ङन् ग’ बिसि स्योर तेब्मैं ल्हें त्होंब्मुँ। परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंलाइ खाँन् समा लुबै ल्हागिर स्योलिबै ताँ बिब्मैंइ औदिबै चिनुमैं नेरो केमैं लब्मुँ।
झाइले खीजी स्वर्गदूतमैं स नेरो मुर खन्तोदोंन् कुलब्मुँ, धै खीजी त्हाँबै म्हिमैं खन्तोदोंनउँइँले खागु लब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङ्योए परमेश्वरए ल्हयो म्हाँया मुँब मुँ, छतसि न्हाँगर प्योबै त्हिंयाँ धोंले खीए चारबै ह्वे स्वर्गउँइँले ङ्योए फिर चारब्मुँ।
छलेन परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंइ त्हिंयाँ म्हुँइँस खीने प्राथना लब्मैंए निसाफ खीजी आलमिं रो वा? क्हेमैंए ल्हागिर निसाफ लमिंबर खीजी क्हैल् लम् रो वा?
परमेश्वरजी क्हेमैंए फिर म्हाँया लसि खीए म्हिमैं तरिगे बिसि त्हाँइमुँ। छतसि क्हेमैं रोमर टिब्मैंलाइ ङइ चु ताँमैं प्ह्रिसिन् मुँ: ङ्योए परमेश्वर आबा नेरो प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले क्हेमैंए फिर दयाम्हाँया नेरो शान्ति तरिगे।
बरु येशू ख्रीष्ट धोंन् तबर भों लद्, धै ह्रोंसए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छामैं पिवाद्।
चमैंइ छ्याँब आछ्याँब तोइ आलमन् फो न्होंर मुँमन् चमैंए के ङ्ह्योसि आङिं, बरु परमेश्वरजी बिब् धोंलेन्, च च्हमैं ङ्हिंर घ्रिलाइ त्हाँल बिबै प्रमाण उँइँबर
म्हाँया लबै म्हिइ दुःखरै या ढुक्कले सैदिम्, आगुए फिर ल्हयो खम्। म्हाँया लबै म्हिइ आगुए ह्रिस आल, थेबै या आप्हैं।
ङि स्योर आतेल्ले, ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं बिदै, दुःख सैदिदै, ताँनए फिर ल्हयो खदै, पबित्र प्ल्हउँइँले भों योंसि खाबलाज्यै या आफेलल्ले ताँनने म्हाँया लम्।
तलेबिस्याँ ङ्यो ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् तमा ज्युर चिनु ललेया आललेया तोइ फायदा आरे। बरु थेबै ताँ तो मुँ बिस्याँ, ङ्यो ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब्मैंइ अरूमैंए फिर म्हाँया लसि चमैंए ल्हागिर छ्याँबै के लल् त्हुम्।
च आशिकमैं तो जा बिस्याँ, ङ्यो परमेश्वरए उँइँर छ्याँबै छ्ह थोल् खाँरिगे बिसि चु ह्युल बनेब् भन्दा ओंसोंन् ख्रीष्टने घ्रिन् लसि खीजी ङ्योलाइ त्हाँइ।
थेब् आप्हैंन्, च्योंब् तसि ह्रिस आखल्ले घ्रिइ घ्रिलाइ सैदिसि म्हाँया लद्।
झाइले छारा छ्याँबै क्वें खिब् धोंले परमेश्वरल् धों तबै छ्याँबै बानि ब्योर क्हेमैंल् तरिगे।
धै परमेश्वरजी ख्रीष्टर क्हेमैंलाइ क्षमा लब् धोंले क्हेमैंज्यै या घ्रिइ घ्रिलाइ क्षमा लसि घ्रिइ घ्रिए फिर सैं प्ल्हसि ल्हयो खद्।
क्हेमैंए फिर ख्रीष्ट येशूजी खैले म्हाँया लमुँ, छलेन ङज्यै या क्हेमैं ताँनए फिर म्हाँया लसि साँ खम्। चु ताँ परमेश्वरज्यै सेइमुँ।
छतसि छारा बानि योंसि तारे क्हेमैंइ छ्याँबै सैं प्ह्यासि छारा म्हिमैं तइमुँ। धै क्हेमैंइ खीलाइ छेनाले ङो सेरिगे बिसि परमेश्वरजी चु छाबै छारा म्हि बनेसि खी धोंबन् लमिंरिइमुँ।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
परमेश्वरजी ङ्यो जोगेमिंसि खीए म्हिमैं लबै ल्हागिर त्हाँइ। ङ्योइ छ्याँबै केमैं लमा आङिं, ङ्योए फिर मुँबै खीए दयाम्हाँयाउँइँले परमेश्वरजी ङ्यो त्हाँबै सैं खइ। तलेबिस्याँ ह्युल बनेब् भन्दा ओंसों ओंनोंन् ख्रीष्ट येशूउँइँले खीजी च दयाम्हाँया ङ्योलाइ पिंल।
छतसि परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंइ ख्रीष्ट येशूउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंल् खाँरिगे बिबै ल्हागिर ङए फिर खैतबै दुःखन् तलेया ङ सैदिम्।
परमेश्वरए के लबै म्हि, येशू ख्रीष्टजी कुल्मिंबै चेला चिब ङ पावलउँइँले तीतसलाइ जय मसीह मुँ। परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैंए बिश्वास भोंब् लमिंबर नेरो खीए उँइँर खैले छ्याँबै छ्ह थोल् त्हुम् बिबै क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लोमिंबर खीजी ङ कुलब् ग।
येशू ख्रीष्टजी बिबै ताँ क्हेमैंइ ङिंसि खीए कोजी ख्रुमिंसि पबित्र प्ल्हउँइँले चोखो तबै ल्हागिर परमेश्वर आबाजी क्हेमैंलाइ स्योंमन् त्हाँल। क्हेमैं ताँनए फिर परमेश्वरए दयाम्हाँया नेरो शान्ति खोंयोंन् बिलै ल्हें ततै ह्यारिगे।
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ त्हाँसि हुइमुँ बिबै ताँ क्ह्रोंसेंन् ग बिसि उँइँबै ल्हागिर क्हेमैं छेनले छ्ह थोद्। छ लस्याँ क्हेमैं परमेश्वरउँइँले खोंयोंइ ह्रेंगो तरिब् आरे।
परमेश्वरजी ओंसोंन् ङ्योए फिर म्हाँया लबइले ङ्योज्यै (खी नेरो ङ्योए बिश्वासी अलि-अङाँमैंलाइ) म्हाँया लम्।
परमेश्वरजी त्हाँबै क्हिए खोबै अङाँए कोलोमैंइ क्हिने जय मसीह बिमिंइमुँ।
चमैंइ क्यु च्हजए बिरोधर ल्हडें लब्मुँ। दिलेया क्यु च्हज नेरो खीजी हुइसि त्हाँबै बिश्वास लबै म्हिमैंइ चमैंलाइ ट्होवाब्मुँ, तलेबिस्याँ खी प्रभुमैंए फिर्बै प्रभु नेरो म्रुँमैंए फिर्बै म्रुँ ग।”