5 चइ बिइ, “प्रभु, क्हि खाब् जा?” छबिमा खीजी बिइ, “ङ क्हिइ ह्रुगुदिरिबै येशू ग।
च्हलाइ मान लसि फ्योद्, छ आलस्याँ खी ह्रिस खब्मुँ, धै क्हेमैं घ्याँर्न सिब्मुँ, तलेबिस्याँ खी युनन् ह्रिस खम्। खीए प्हलेर ग्वार ह्रिबर ह्याब्मैंइ आशिक योंब्मुँ।
दिलेया पत्रुसइ बिइ, “आङिं, प्रभु! ङइ चोखो आरेब् नेरो चल् आतबै सैमैं खोंयोंइ आचइमुँ।”
च ह्वेइ लमा ङि ताँन् सर क्हुरियाइ। धै हिब्रू क्युइर ङने, ‘ओ शाऊल, शाऊल, क्हिइ तले ङ छले ह्रुगुदिरिल? क्हिए प्हलेइ म्ह्रु छु तबै प्हरेर ल्हिमा क्हिलाइन नब्मुँ,’ छ बिरिबै कै ङइ थेइ।
“ओंसों ङज्यै या नासरतर्बै येशूए मिंर खाँन् समा या बिरोध लल् त्हुम् बिसि मैंमल।
दिलेया चु के परमेश्वरउँइँले तब् ग बिस्याँ क्हेमैंइ चु म्हिमैंने ‘चु के आलद्’ बिल् आखाँ। आस्याँ क्हेमैं या परमेश्वरए बिरोधर राब्मैं तब्मुँ।”
छतमा च सर क्हुरियाइ, धै “ओ शाऊल, शाऊल, क्हिइ तले ङ छले ह्रुगुदिरिमुँ?” बिबै कै चइ थेइ।
तारे रेसि सहरर ह्याद्, क्हिइ तो लल् त्हुम् बिसि म्हि घ्रिइ क्हिने बिमिंब्मुँ।”
क्हेमैंइ छाबै ताँ क्होसे या अझै प्रभुलाइ ह्रिस खल् लब् वा? प्रभु भन्दा ङ्यो भोंब मुँ ङ्हाँइमुँ वा?
ङइ चु ताँन् सै योंल् खाँइमुँ धै ङइ लल् त्हुबै ताँन् के लल् खाँइमुँ बिसि आङिं, दिलेया फेल् त्हुबै क्ल्हयोर फेबै ल्हागिर ङ अझै ओंसों बडिरिइमुँ। च फेल् त्हुबै क्ल्हयोर ङ फेरिगे बिसि ख्रीष्ट येशूजी ङलाइ ओंसोंन् त्हाँइ।
ओंसों ङइ खीए बिरोधर आछ्याँबै केमैं लसि खीलाइ बेल्ले ह्रुगुदिइ। तलेबिस्याँ च त्हेर ङइ खीए फिर बिश्वास आलल छतसि ङइ तो लरिइमुँ बिसि ङइ था आसेल, दिलेया परमेश्वरए ल्हयो ङइ योंइ।