3 धै च प्ह्रिछ्यामैं किंसि शाऊल प्रदै दमस्कसए चेंदो फेनेमा तिखेर्न स्वर्गउँइँले चारबै ह्वे युसि चए खागु चारइ।
क्हिजी क्वें खिब् धोंले चारबै ह्वे पैरेइमुँ, क्हिजी तम्बु धोंले मु टौंदिइमुँ।
“ङ ह्यामा-ह्याम् दमस्कस फेखबि छेमा त्हिंयाँ आधाजरे तिखेर्न स्वर्गउँइँले थेबै ह्वे ङए कारग्यु चारइ।
छबिमा हननिया ह्यासि शाऊल टिबै धिं न्होंर होंइ। धै चए फिर यो थेंसि बिइ, “ओ अलि शाऊल, क्हि खरिबै घ्याँर क्हि ङाँर म्रोंयुबै येशूजीन् क्हिए मि म्रोंरिगे धै पबित्र प्ल्हजी प्लिंरिगे बिसि ङ कुल्मिंब् ग।”
दिलेया बारनाबास बिबै चेलाइ शावल त्होसि चलाइ कुल्मिंबै चेला चिब्मैं ङाँर बोमिंइ। “घ्याँर प्रमा शाऊलइ प्रभु म्रोंइ, प्रभु चने बालु पोंइ, झाइले दमस्कसर येशूए मिंउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ आङ्हिंन्ले अरूमैंने बिमिंइ,” बिबै ताँ या बारनाबासइ चेला चिब्मैंलाइ बिइ।
धाँसे लिउँइँ ङ ला आयोल्ले फिबै कोलो धों तब्ने या प्रभु त्होखइ।
ङ पावल खाबै न्होंर मुँ रो वा? ङ कुल्मिंबै चेला चिब आङिं वा? ङ्योए प्रभु येशूलाइ ङइ आम्रोंइमुँ वा? क्हेमैंन् प्रभुए ल्हागिर ङइ लबै केए रोमैं आङिं वा?
परमेश्वर खोंयोंइ बिलै सोगों मुँ, खी खाबै ह्याल् आखाँबै चारबै ह्वेर टिमुँ, खीलाइ खाबज्यै या खोंयोंइ आम्रोंइमुँ, म्रोंलैया आखाँ। छाबै परमेश्वरए मिं खोंयोंइ बिलै थेब् तरिगे, खीए ग्याल्स खोंयोंन् बिलै तरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
च सहरर मि म्रोंबै ल्हागिर त्हिंयाँ नेरो लयाँ आचैदि, तलेबिस्याँ परमेश्वरए ह्वे चए फिर चारमुँ, च सहरर्बै बत्ति क्यु च्हजन् ग।
च सहरर खोंयोंइ या म्हुँइँस तरिब् आरे। छतसि चमैंलाइ बत्ति नेरो त्हिंयाँ चैदिरिब आरे, तलेबिस्याँ याहवेह परमेश्वरए ह्वेजीन् चमैंए मि म्रोंल् लमिंब्मुँ। धै म्रुँइ लब् धोंले चमैंइ खोंयोंइ या ग्याल्स लब्मुँ!