“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।