49 ‘ङ टिबै राजगद्दि स्वर्ग ग, धै ङए प्हले म्हैबै क्ल्ह्यो पृथ्बी ग। छतसि क्हेमैंइ ङए ल्हागिर खैबै धिं बनेम्? ङए भों न्हबै क्ल्ह्यो खनिर जा?
दिलेया याहवेह ह्रोंसए पबित्र क्ल्ह्योर मुँ; याहवेहए राजगद्दि स्वर्गर मुँ; खीजी म्हिमैंलाइ छेनाले ङ्ह्योमुँ; खीजी ह्रोंसए मिजी चमैंए जाँच लमुँ।
स्वर्गए मिंर कसम चबै म्हिइ परमेश्वर टिबै क्ल्ह्यो नेरो चर टिबै परमेश्वरए मिंरै या कसम चम्।
खीजी चमैंने बिइ, “क्हेमैंइ चु ताँन् धिंमैं म्रोंइ, आङि वा? क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, प्हँना लिउँइँ चु मन्दिरर्बै युँमा घ्रिए फिर अर्को युँमा तरिब् आरे। ताँन् फुवासि भ्योंवाब्मुँ।”
येशूजी चने बिइ, “ओ नानि, ङए फिर बिश्वास लद्, च त्हे खसिन् मुँ, च त्हेर क्हेमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेबर चु कोंरै ह्याल् आत्हु, यरूशलेमरै या ह्याल् त्हुरिब् आरे।
“शैतान दुष्टए फिर ट्होगों तब्मैंलाइ ङइ ङए राजगद्दिर ङने बालुन् क्हुँल् पिंब्मुँ। ङज्यै या ट्होसि ङए आबाने खीए राजगद्दिर क्हुँल् योंब् धोंलेन् ट्होबै म्हि या ङने बालुन् क्हुँल् योंब्मुँ।