10 परमेश्वरजी चए ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंसि मिश्र ह्युलर्बै फारो म्रुँए उँइँरि चलाइ बुद्धि पिंमा फारोइ चलाइ मिश्र ह्युल नेरो ह्रोंसए धिंर्बै ताँन् सैमैंए फिरि क्ल्हे तल् पिंइ।
दिलेया याहवेह योसेफने बालु मुँल। खीजी चए फिर ल्हयो खइ, छतसि योसेफ झेलर्बै चिबइ खोबै म्हि तल् पिंइ।
च त्हेर योसेफ मिश्रर्बै क्रथे मुँल। ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंने म्ल्ह नारिमैं चुँब या चन् मुँल। छतसि योसेफए आघेंमैं खसि क्र कुरदै चलाइ फ्योइ।
दिलेया यहूदा योसेफए उँइँर ह्यासि बिइ, “ओ ङए प्रभु, ङ यो छ्युँ लमुँ क्हिए केब्छैंइ ताँ घ्रि बिल् पिंन्। क्हि म्रुँ धों तबै थेबै म्हि ग दिलेया क्हिए केब्छैंने बालु ह्रिस आखमिंन्।
ङलाइ ताँन् दुःखउँइँले फ्रेमिंबै स्वर्गदूतइ चुमैंए फिर आशिक पिंरिगे! चु कोलोमैंने ङए बाज्यु अब्राहाम, ङए आबा इसहाक नेरो ङए मिं आम्हरिगे। पृथ्बीर चुमैंल ल्हें-ल्हें सन्तानमैं तरिगे।”
तलेबिस्याँ आगुइ ह्रुगुदिसि दुःख योंबै म्हिलाइ खीजी ल्होमिंम्, हेलै या आल, खीजी ह्रोंसए मोंडा छाबै म्हिमैंउँइँले आलो, चइ ल्होमिन् बिसि ग्वार ह्रिमा खीजी थेम्।
याहवेहजी चमैंलाइ ल्होमिंसि जोगेमिंम्; खीजी दुष्टमैंउँइँले चमैं फ्रेमिंम् धै चमैंलाइ रक्षा लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ खीए प्हलेर्न चमैंइ ग्वार योंम्।
क्हिइ याहवेहलाइ सैं तोंन् लस्याँ खीजी शत्तुरमैंलाज्यै या क्हिए थु लमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ याहवेहजीन् म्हिमैंलाइ बुद्धि पिंम्, खीए सुँउँइँले ज्ञान बुद्धिए ताँमैं त्होंम्;
छ लइबिस्याँ परमेश्वर नेरो म्हिमैंउँइँले क्हिइ थेबै मान योंब्मुँ।
प्रभुजी ङलाइ ताँन् आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेमिंब्मुँ। झाइले खीए स्वर्गर मुँबै ग्याल्सर बोब्मुँ। खीलाइ म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिलै या थेबै मान लरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
च आङ्हिंन्ले दुःख सैदिबै म्हिमैंने ङ्योइ ङ्हो सब्मैं बिम्। स्योंम्बै अय्यूब बिबै म्हिइ सैदिबै दु:ख नेरो प्रभुजी लिउँइँ चए फिर ल्हें आशिकइ प्लिंमिंइ बिबै ताँ या क्हेमैंइ थेइमुँ। छतसि प्रभुजी दयाम्हाँया लम् बिबै या ङ्योइ सेइमुँ।
ङइ चने बिइ, “ओ चिब, ङलाइ था आरे। चु ताँ क्हिजीन् सेइमुँ।” चइ ङने बिइ, “चमैं थेबै दुःख सैदिसि खब्मैं ग। चमैंइ ह्रों-ह्रोंसए क्वेंमैं क्यु च्हजए कोर ख्रुसि फोस्रे ब्योंब लइमुँ।