41 झाइले चमैंए सैंर, म्हिमैंइ म्हि आच्जिल् ललेया येशूए मिंरि सैदिल् खाँब्मैं ङ्यो तइ ङ्हाँसि सैं तोंदै चमैं थेबै म्हि च्होंउँइँले त्होंह्याइ।
“म्हिए च्हए फिर क्हेमैंइ बिश्वास लबइले म्हिमैंइ हेल लसि खेंमैंउँइँले स्यो लावाब्मुँ, धै क्हेमैं फिर आछ्याँबै ताँमैं पोंसि क्हेमैंए बिल्लि लब्मुँ, धै दुष्ट म्हिमैं धों ङ्हाँसि म्हि आच्हिन् लब्मुँ। छ ललेया क्हेमैंइ आशिक योंब्मुँ।
क्हेमैंइ ङए मिं किंसेरो म्हिमैंइ चु तोन्दोंरि दुःख क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ङ कुल्मिंबै आबा ङो आसे।
दिलेया खिइ बिइ, “क्हेमैं छले क्रोसि ङए सैं तले च्योंब् लमुँ? प्रभु येशूए ल्हागिर ङ जेलर फैब् मत्त्रे आङिं, यरूशलेमर सिल् त्हुनाबिलेया ङ तयार मुँ।”
चु ताँ थेसि चमैं न्हाँकार्न मन्दिर न्होंर होंसि म्हिमैंलाइ लोमिंबर होंइ। छतमा ख्रो पिंबै खेगि क्रथे नेरो चने बालु मुँब्मैंइ थेबै म्हि च्हों खागु लबर इस्रालिमैंए ताँन् चिबनाँब्मैं हुइइ। धै चमैंइ “चमैं पखो” बिसि झेलउँइँ म्हिमैं कुलइ।
च्हौ मत्त्रे आङिं, दुःख तलेया ङ्यो सैं तोंम्, तलेबिस्याँ दुःख तस्याँ ङ्योइ दुःख सैदिबै भों योंम् बिब ङ्योइ सेम्।
छतसि ख्रीष्टए मिं थेब् तरिगे बिसि ङ आखाँ आथुलेया, म्हिमैंइ ङलाइ प्ह्रलेया, सैदिलै आखाँबै दुःख तलेया ङ सन्दोक तम्, तलेबिस्याँ आभोंबै त्हेरै या ङ बेल्ले भोंब् तम्।
क्हेमैंइ ख्रीष्टए फिर बिश्वास लब मत्त्रे आङिं, खीए ल्हागिर दुःख नोसि खीए सेवा लबर दयाम्हाँया योंइमुँ।
झेलर मुँब्मैंलाइ क्हेमैंइ ल्होमिंइ, ह्रोंसए सै न्होर अरूमैंइ लुडिवालेया क्हेमैं सैं तोंसिन् सैदिइ, तलेबिस्याँ क्हेमैंल च सै न्होर भन्दा थेब खोंयोंन् बिलै तरिबै स्वाबै सै न्होर मुँ बिसि क्हेमैंइ सेल।
ङ्योए बिश्वास सुरु लब नेरो बिश्वास पूरा लमिंबै येशूलाइ मत्त्रे ङ्ह्योले। खीजी लिउँइँ तखबै सुखा मैंसि म्हिमैंइ खीए आब्रु वालेया तो धोंइ आङ्हाँन्ले क्रूसर्बै थेबै दुःख नोमिंइ। धै तोगो खी परमेश्वरए राजगद्दिए क्योलोउँइँ क्हुँइमुँ।
ओ ङए अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए फिर ल्हें खालर्बै दुःख खमा बेल्ले सैं तोंन्।
तलेबिस्याँ प्रभु येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंउँइँले चमैंइ तोइ सै आकिंल्ले ख्रीष्टए के लबर त्होंखब्मैं ग।