27 झाइले थेबै म्हि च्होंए उँइँर राल् पिंइ, धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेइ चमैंने ताँमैं ङ्योएइ। ५:२७
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, ह्रोंसए अलिने ह्रिस खबै म्हिइ दण्ड योंम्, धै ह्रोंसए अलिने म्हि आच्हिल्ले पोंबै म्हिइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर रामा ज्वाफ पिंल् त्हुम्। छलेन ह्रोंसए अलिने ‘क्हि आमादु’ ग बिबै म्हि नर्गर्बै मिर फेल् त्हुब्मुँ।
नाँ न्होंबै तोदोंन् यहूदी ह्युलर्बै चिब्मैं, ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो शास्त्रिमैं ताँन् खागु तसि येशूलाइ थेबै म्हि च्होंए उँइँर बोमा चमैंइ बिइ,
दिलेया प्हँन्हाँग्धों यहूदीमैंइ पावलए फिर तो ताँर छ्याब् ल्हैदिगे बिसि पल्टनर्बै चिबइ क्होबै सैं लसि चलाइ प्ल्हमिंइ, धै ख्रो पिंबै खेगि क्रथेमैं नेरो थेबै म्हि च्हों खागु लसि पावल क्युरु पुइसि चमैंए उँइँर राल् पिंइ।
चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ म्हाँजोर राल् पिंसि “क्हेमैंइ खाब् शाक्तिउँइँले नेरो खाबै मिंर चु के लल?” बिसि ङ्योएइ।
चु ताँ थेसि चमैं न्हाँकार्न मन्दिर न्होंर होंसि म्हिमैंलाइ लोमिंबर होंइ। छतमा ख्रो पिंबै खेगि क्रथे नेरो चने बालु मुँब्मैंइ थेबै म्हि च्हों खागु लबर इस्रालिमैंए ताँन् चिबनाँब्मैं हुइइ। धै चमैंइ “चमैं पखो” बिसि झेलउँइँ म्हिमैं कुलइ।
दिलेया गमलियल मिं मुँबै फरिसी थेबै म्हि च्होंए उँइँर राइ। च छ्वेर्बै ताँ ह्रब् सेब, ताँनइ म्हाँदिब, नेरो परमेश्वरए ठिम लोमिंबै म्हि मुँल। चइ सिपाइमैंने “चमैं तिस्याँदे बैरु कुलद्,” बिइ।
छलेन चमैंइ चर्बै म्हिमैं, चिबनाँब्मैं नेरो शास्त्रिमैं सुरिदिवाइ, धै चमैंइ स्तिफनस क्हासि थेबै म्हि च्होंए उँइँर पखइ।