2 झाइले प्ह्रेंस्योने मत लब् धोंले योंबै मुइ ह्रोंसने च्युगुदे थेंइ। धै च्हौदे मुइ बोसि कुल्मिंबै चेला चिब्मैंए उँइँर थेंमिंइ।
दिलेया चमैंइ ह्रोंसइ लबै केमैं म्हिमैंइ म्रोंरिगे बिसि उँइँम्। ङि धर्मि ग बिसि उँइँबै ल्हागिर चमैंइ ठिमर्बै ताँमैं थेंबै बट्टामैं थे-थेब लसि ङ्हो नेरो यो पाख्रार खिम्, छलेन ह्रोंसइ खिबै क्वेंर ह्रिंग्यो ह्रिंग्यो झुम्कामैं च्योसि खिम्।
चइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खसि चु ताँ बिब् आङिंल। तलेबिस्याँ च ह्यो मुँल। मुइ झोंबै नेंदो चने मुँल। छतसि च नेंदोउँइँले चइ मुइ ह्योब्रें लमल।
येशूए फिर बिश्वास लब्मैं ताँन् बालुन् टिमल, धै चमैंने मुँबै तोन्दोंरि सैमैं गमस्तर तमल।
चुइ क्ल्ह्यो चुँसि योंबै मुइ पखसि कुल्मिंबै चेला चिब्मैंए योर पिंइ।
तिगें हननिया मिं मुँबै म्हि नेरो चए प्ह्रेंस्यो सफिराइ च्युगुदे क्ल्ह्यो चुँइ,
दिलेया पत्रुसइ चने बिइ, “ओ हननिया, क्ल्ह्यो चुँसि योंबै मुइ च्युगुदे ह्रोंसने थेंसि पबित्र प्ल्हने स्योर तेब दुष्टइ क्हिए सैंर खैले झोंमिंइ?
पत्रुसइ चने “ङने बिद्, क्हेमैंइ क्ल्ह्यो च्हगर्न चुँल् वा?” बिसि ङ्योएइ। चइ “ओं, च्हगर्न ग,” बिइ।
ह्रोंसए फायदाए ल्हागिर मत्त्रे तोइ आलद्। तोन् तोर्न थेब प्हैंदै तोइ आलद्, बरु ह्रोंसन् च्योंने तसि घ्रिइ घ्रिलाइ ह्रोंस भन्दा थेब् मैंन्।
तलेबिस्याँ ताँन् आछ्याँबै सैमैंए जरन् मारा-मुइए म्हाँया लब् ग। मारा-मुइए लोबइ लमा को-कोइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लबन् पिवासि आछ्याँबै घ्याँउँइँ प्रयाइमुँ, धै चमैंए फिर सैदिलै आखाँन् तबै दुःख तइमुँ।