24 चु ताँ थेसि चमैंइ बालुन् परमेश्वरने कै तेसि बिइ, “ओ प्रभु! क्हिजी स्वर्ग, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेमिंइ।
तलेबिस्याँ टुगैंर ङ याहवेहजी मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ (समुन्द्र) नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेइ, धै ङिगैंर भों न्हइ। छतसि प्रिबै त्हिंइलाइ याहवेहजी आशिक पिंसि पबित्र लइ।
“ओ म्हिमैं! क्हेमैंइ तले छाबै के लमुँ? ङि या क्हेमैं धोंबन् दुःख सुख भुँदिबै म्हिमैंन् ग। चु स्योलिबै के पिसि क्हेमैं परमेश्वरउँइँ सैं एखरिगे बिसि ङिइ खीउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंब् ग। मु, पृथ्बी, मा ङ्युँइ नेरो चर मुँबै तोन्दोंरि सैमैं बनेबै सोगों परमेश्वर खीन् ग।
दिलेया म्हुँइँस आधाजरे पावल नेरो सिलास प्राथना लदै परमेश्वरए क्वेमैं प्रिंरिमा झेल न्होंर मुँबै म्हिमैंइ थेरिल।
छाइले त्होंखसि पत्रुस नेरो यूहन्ना खेंमैए थुमैं ङाँर खसि ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैं नेरो चिबनाँब्मैंइ बिबै ताँन् ताँमैं चमैंने बिइ।