19 दिलेया पत्रुस नेरो यूहन्नाइ चमैंने बिइ, “परमेश्वरए ताँ ङिंब उ क्हेमैंए ताँ ङिंब? परमेश्वरए उँइँर तो छ्याँब तमुँ क्हेमैं ह्रोंसैना मैंन्।
ओ क्रथे मिंथेमैं, क्ह्रोंसेंन्लेन् क्हेमैंइ स्योर आतेल्ले ठिक ताँमैं मत्त्रे पोंम्मा? क्हेमैंइ म्हिमैंए फिर ठिक निसाफ लम्मा?
दिलेया च सुँडेनिमैं परमेश्वरने ङ्हिंमल। छतसि मिश्रर्बै म्रुँइ बिब् धोंले चमैंइ आल, चमैंइ च्हमैं या सोगोंन् थेंमिंइ।
चमैंइ खीने “चु कैसर म्रुँल् ग,” बिइ। येशूजी चमैंने बिइ, “छतसि कैसरलाइ पिंल् त्हुबै सै कैसरलाइन पिंन्, धै परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै सै परमेश्वरलाइन पिंन्।”
खीजी पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ “ह्यासि ङ्योए ल्हागिर दुःखने फ्रेबै चाडए भोज तौदु लद्,” बिसि कुलइ।
छतसि म्हि ङ्ह्योसि निसाफ आलद्, दिलेया छेनाले ताँ क्होसि निसाफ लद्।”
झाइले पत्रुस नेरो यूहन्ना आखेबै म्हिमैं मुँलेना आङ्हिंन्ले पोंल् खाँब् म्रोंसि चमैं प्लेटोयाइ। धै चुमैं येशूने बालुन् टिब्मैं मुँन बिसि चमैंइ था सेइ।
“ङिइ क्हेमैंने खाबलाज्यै येशूए मिंर तोइ आलोमिंन् बिसि बिल, दिलेया क्हेमैंइ यरूशलेम तिगोंन् लोमिंल् खाँना। च म्हि सैवाबै छ्याब् क्हेमैइ ङिए फिर ल्हैदिदा ङ्हाँइमुँ वा?”
दिलेया पत्रुस नेरो कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ बिइ, “ङिइ म्हिमैंए ताँ आङिं, परमेश्वरजी बिब ङिंलन् त्हुम्।
च्हैंब् मैंब् लल् खाँबै म्हिमैंने धोंले ङइ क्हेमैंने बिइमुँ, ङइ बिबै ताँ क्हेमैंइ बिचार लद्।
छलु-म्हिलु नेरो फा पिन् तबै केमैं ङिइ पिवाइमुँ। छलेन ङिइ परमेश्वरए ताँमैं म्हिमैंने बिप्रमा स्योलिबै ताँमैं कोंसि आबि। बरु म्हिमैंलाइ क्ह्रोंसेंन्बै ताँ उँइँमिंसि परमेश्वर नेरो म्हिमैंए उँइँर ह्रोंसलाइ ठिक ठर्दिबै केमैं ङि लम्।
ओ प्हसेमैं, प्रभु येशूलाइ म्हाँदिसि ह्रोंसए आबा-आमाइ बिब ङिंन्। छ लब ठिक के ग।
ङ्यो जोगेमिंबै परमेश्वरए उँइँर चु ताँ बेल्ले छ्याँब मुँ।
मोशा फिमा बेल्ले छ्याँब मुँल। छतसि बिश्वासउँइँलेन् मोशाए आबा-आमाइ म्हैंन सोंल् समा चलाइ लोथेंइ। धै म्रुँइ बिबै ताँ या चमैंइ आङिं।
तो क्हेमैंइ ह्रोंसए न्होंर्न फेलब नेरो आछ्याँबै सैं प्ह्याबै म्हिमैं धों तइ आङिं वा?