17 दिलेया चु ताँ अरू म्हिमैंइ आसेरिगे बिसि ‘धबै चु मिंर खाब्ने या क्हेमैंइ तोइ आबिद्’ बिसि ङ्योइ चमैंने हौदिले।”
छतसि सिपाइमैंने सोंरों समा ‘च छगों छेनाले रुँन्,’ बिसि बिद्। छ आलस्याँ चए चेलामैं खसि सिनु ह्योइ बोयालै धै ‘प्रभु सिबउँइँले धबै सोगों तसि रेना’ बिसि म्हिमैंने बिब्मुँ। धै चु स्योर्गु ताँ ओंसोंबै भन्दा झन् आछ्याँब तब्मुँ।”
च्हौ बिमा चमैंए मि म्रोंयाइ। धै येशूजी चमैंने “चु ताँ खाबज्यै आसेरिगे,” बिइ।
क्हेमैंइ ङए मिं किंसेरो म्हिमैंइ चु तोन्दोंरि दुःख क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ ङ कुल्मिंबै आबा ङो आसे।
छले चमैंइ सजैं पिंबै ताँ तोइ आयों तलेबिस्याँ चर तरिबै ताँए ल्हागिर ताँन् म्हिमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेरिल। छतसि चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ बेल्ले हौदिसि पिमिंइ।
चु ताँ थेसि मन्दिर रुँबै सिपाइमैंए कप्तान नेरो ख्रो पिंबै खेगि चिब्मैंइ, “तारे कुल्मिंबै चेला चिब्मैं खै तब् ङ्हे” ङ्हाँसि खैला तोला तइ।
“ङिइ क्हेमैंने खाबलाज्यै येशूए मिंर तोइ आलोमिंन् बिसि बिल, दिलेया क्हेमैंइ यरूशलेम तिगोंन् लोमिंल् खाँना। च म्हि सैवाबै छ्याब् क्हेमैइ ङिए फिर ल्हैदिदा ङ्हाँइमुँ वा?”
ओ क्ल्हेमैं, केब्छैंमैंने छ्याँबै ब्यबहार लद्, चमैंलाइ आहौदिद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए क्ल्हे नेरो चमैंए क्ल्हे स्वर्गर मुँबै प्रभुन् ग। खीजी खाबलाज्यै या आफेल।
तलेबिस्याँ क्हेमैंउँइँले प्रभु येशूए बारेर्बै ताँ माकेडोनिया नेरो अखैया तिगोंन् फेइ। च मत्त्रे आङिं, क्हेमैंइ परमेश्वरए फिर बिश्वास लसि म्हाँदिबै ताँ खन्तोंदोंन् थेनेइमुँ। छतसि ङिइ म्हिमैंने त्होसि क्हेमैंए बारेर तोइ बिरिल् आत्हु।
खीए फिर म्हिमैंइ तब आतब बिसि खीए आब्रु वासेया खीजी चमैंने खि आकिं। खीए फिर दुःख पिंब्मैंलाज्यै या खीजी धम्कि आपिं। बरु छेनाले निसाफ लबै परमेश्वरए फिर खीजी भर थेंइ।