11 क्हेमैं गारा झोंब्मैंइ केर आत्हु बिबै युँमा चुन् येशू ग, दिलेया खी तोगो ताँन् भन्दा केर त्हुबै जगर्बै युँमा तखइमुँ।
खाबज्यै आल्हालैया दुष्ट म्हि न्हेयाम्, दिलेया ठिक के लबै म्हिमैं बिस्याँ सिंह धोंले आङ्हिंल्ले टिरिम्।
येशूजी बिइ, “क्ह्रोंसेंन ख्रीष्ट युब् भन्दा ओंसोंन् एलिया युसि न्होंयाबै तोन्दोंरि सैमैं क्योंएँमिंम्। दिलेया म्हिए च्हजी बिस्याँ ल्हें दुःख सैदिल् त्हुब्मुँ, धै म्हि आच्हिन् तब्मुँ बिसि परमेश्वरए छ्वेर तले प्ह्रिइमुँ?
ताँन् अगमबक्तामैंलाइ चमैंइ ह्रुगुदिल! खीए पबित्र के लबै म्हि युसिन् मुँ ओंसों बिबै म्हिमैंलाज्यै या चमैंइ सैवाल। तोगो च म्हि युज्यै या क्हेमैंइ चलाइ क्हाल् पिंसि सैवाइमुँ।
छतसि ङिल छाबै क्ह्रोंसेंन्बै आशा मुँबइले सैं तोंबै ताँ बिप्रमा थेबै भों खम्।
परमेश्वरजी खीए दयाम्हाँयाउँइँले ङिलाइ खीए सेवा लबै के पिंइमुँ। छतसि ङिए सैं खोंयोंइ च्योंब आत।