6 झाइले पत्रुसइ चने बिइ, “ङने मारा चाँदि आरे, दिलेया ङने तो मुँ चन् ङइ क्हिलाइ पिंस्यो। नासरतर्बै येशू ख्रीष्टए मिंर रेसि प्रह्याद्।”
“क्हेमैंइ फगिर मारा, चाँदि नेरो क्योरए मुइमैं आनोद्।
परमेश्वरजी निसाफ लबै त्हिंइर ल्हें म्हि ङ ङाँर खसि ‘प्रभु, प्रभु! ङिइ क्हिए मिंर म्हिमैंने सैं तोंबै ताँ आबिमिं वा? धै क्हिए मिंर मोंमैं आल्हाल् वा, क्हिए मिंर औदिबै शक्तिए केमैं या ल्हेंन् आलल् रो वा?’ बिसि बिब्मुँ।
चु च्हमिरिइ तो लल् खाँमुँ चन् लइ। चइ अत्तर फोमिंसि ङए ज्यु पाबै ल्हागिर तयार लइमुँ।
बिश्वास लब्मैंइ ङए शक्ति योंसि छाबै औदिबै चिनुमैं लल् खाँब्मुँ: चमैंइ ङए मिं किंसि मोंमैं ल्हाब्मुँ, छारा क्युइमैं पोंब्मुँ।
झाइले पिलातसइ “नासरतरथें येशू, यहूदीमैंए म्रुँ ग” बिबै छ्याब् प्ह्रिसि क्रूसए फिर टौंदिल् पिंइ।
परमेश्वरजी नासरतथें येशूलाइ पबित्र प्ल्ह नेरो शक्तिजी प्लिंमिंसि खीजी छ्याँबै केमैं लदै, दुष्टइ ह्रुगुदिब्मैं सल् लमिंदै प्रइ, तलेबिस्याँ परमेश्वर खीने बालु मुँल।
चइ ल्हें त्हिंइ समा छान् बिरिइ। छतमा पावल छोंरों ङ्हाँसि फनक्क तोसि च मोंने बिइ, “येशू ख्रीष्टए मिंर क्हि च च्हमिरि ङाँइले त्होंसि ह्याद्।” छ बिबै तोंदोंन् च मों त्होंह्याइ।
“ओ इस्राएलीमैं, चु ताँ थेद्, नासरतथें येशू परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्हि मुँन बिब क्हेमैंइ सेरिगे नेरो क्होरिगे बिसि परमेश्वरजी येशूउँइँले शक्तिए केमैं, प्लेटोयाबै केमैं, नेरो चिनुमैं उँइँमिंसि क्हेमैंए म्हाँजोरि प्रमाण पिंल् खाँइमुँ। खीजी चु केमैं लब क्हेमैंइ सेइमुँ।
छतसि तारे इस्राएलर्बै ताँन् म्हिमैंइ चु ताँ छेनाले क्होरिगे: क्हेमैंइ क्रूसर च्योवाबै चु येशून् परमेश्वरजी ताँन् म्हिमैंए प्रभु नेरो जोगेमिंबै म्रुँ ख्रीष्ट लमिंइँमुँ।”
क्हेमैंइ ङो सेबै चु सबै म्हिइ येशूए मिंए फिर बिश्वास लबइले खीजी चुलाइ भोंब् लमिंइ। धै क्हेमैं ताँनए उँइँरि छेनाले सल् लमिंइ।
चमैंउँइँले तोइ योंम् उ ङ्हाँसि चइ चमैं ङाँइ ङ्ह्योइ।
छ बिसि पत्रुसइ चए क्योलो योर क्हासि रेमिंबै तोंदोंन् चए प्हलेमैं नेरो च्हि गाँठोजरे भों खइ।
नासरतर्बै येशू ख्रीष्टए मिंर चु म्हि ससि क्हेमैंए उँइँर राइमुँ बिसि क्हेमै नेरो इस्राएलर्बै ताँन् म्हिमैंइ सेल् त्हुम्। क्हेमैंइ येशूलाइ क्रूसर च्योवाल, दिलेया परमेश्वरजी खीलाइ सिबउँइँले धबै सोगों लमिंइ।
चमैंइ पत्रुस नेरो यूहन्नालाइ म्हाँजोर राल् पिंसि “क्हेमैंइ खाब् शाक्तिउँइँले नेरो खाबै मिंर चु के लल?” बिसि ङ्योएइ।
पत्रुसइ चने बिइ, “ओ एनियास! येशू ख्रीष्टजी क्हि सल् लमिंम्। रेसि क्हिए क्ल्ह्यो त्युइद्।” छ बिबै तोंदोंन् च रेयाइ।
तिंयाँ समा ङिइ धोंब-टिंब सैदिसिन् मुँ, ङि फो ख्रेंइमुँ, क्यु पिइमुँ, क्लुनान् मुँ, ङिल धिं नाँ या आरे,
न्हुँ खलेया ङि खोंयोंन् बिलै सैं तोंरिम्, ङ्हाँदुमैं तलेया ङिइ ल्हें म्हिमैंलाइ प्ल्होब लमिंम्, ङि तोइ आरेब् धों तलेया ख्रीष्टए फिर बिश्वास लबइले ङिइ तोन्दोंरि सै योंइमुँ।
तलेबिस्याँ पिंबै सैं मुँस्याँ क्हेमैंइ पिंल् खाँब् दे पिंबै भेटि म्रोंसि परमेश्वर सैं तोंम्। आरेस्याँ म्हैसि पिंल् आत्हु।
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ङए ताँ थेद्, परमेश्वरजी चु ह्युलर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ खीए फिर्बै बिश्वासर भोंब् लमिंसि स्वर्ग ग्याल्सर्बै हगवालमैं तबर त्हाँब, आङिं वा? खीलाइ म्हाँया लब्मैंने चु ग्याल्स पिंम् बिसि खीजी बाछा फैब, आङिं वा?
परमेश्वरए दयाम्हाँयाइ क्हेमैंइ तो-तो बरदान योंइमुँ, च बरदान घ्रिइ घ्रिए ल्हागिर ओलेद्।