21 दिलेया स्योंमन् परमेश्वरजी ह्रोंसए ताँ बिमिंबै पबित्र म्हिमैंइ बिब् धोंले तोन्दोंरि सैमैं छारा लबै त्हे आखन् समा ख्रीष्ट स्वर्गर्न टिल् त्हुम्।
खीजी चु ताँ स्योंम् ओंनोंन् ह्रोंसए पबित्र अगमबक्ताए सुँउँइँले पोंल।
“ओ गालीलथेंमैं, क्हेमैं तले मुउँइँ ङ्ह्योसि रारिल? चुन् येशू, क्हेमैंउँइँले परमेश्वरजी स्वर्गर बोयाइ। तोगो खी खैले स्वर्गर ह्यारिब क्हेमैंइ म्रोंइ छलेन खी धबै युब्मुँ।”
स्योंम्बै अगमबक्तामैंइ ‘खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खीए मिंउँइँले पाप क्षमा योंम्,’ बिसि खीए ग्वाइ पिंइँमुँ।”
छतसि खीजी क्हेमैंए पाप ख्रुमिंरिगे, खीउँइँले क्हेमैं छिं ङ्हाँन् योंरिगे, झाइले खीजी क्हेमैंए ल्हागिर ओंसोंन् त्हाँबै म्रुँ ख्रीष्ट येशू कुल्मिंरिगे बिसि
क्हेमैंइ पाप लब पिसि परमेश्वर ङाँइ सैं एद्।
तोन्दोंरि सैमैं नास तबउँइँले खीजी तिगें जोगेमिंब्मुँ, धै परमेश्वरए च्ह-च्हमिमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब् धोंले सृष्टि या खोंयोंन् बिलै नास तल् आत्हु बिसि सृष्टिइ आशा लइमुँ।
स्योंमा परमेश्वर खीए ताँ बिमिंबै म्हिमैंउँइँले ङ्योए खेमैंने ल्हें खे, ल्हें खालर्बै चिनुमैंउँइँले पोंइ।
तलेबिस्याँ अगमबाणि पोंमा म्हिमैंइ खेंमैंए सैंर खबै ताँमैं पोंब आङिं, बरु पबित्र प्ल्हजी म्हिमैंलाइ लोमिंसि चमैंइ परमेश्वरजी पोंन् बिबै ताँमैं पोंब् ग।
स्योंम्बै पबित्र अगमबक्तामैंइ पोंबै अगमबाणिए ताँमैं नेरो क्हेमैं ङाँर खबै कुल्मिंबै चेला चिब्मैंइ बिबै ताँमैं क्हेमैंइ मैंरिगे बिब ङए सैं मुँ।
(ओ स्वर्ग, च सहर थुँयाब् म्रोंसि सैं तोंन्! ओ परमेश्वरए म्हिमैं, कुल्मिंबै चेला चिब्मैं नेरो अगमबक्तामैं क्हेमैं ताँन् सैं तोंन्। तलेबिस्याँ च सहरइ क्हेमैं बेल्ले दुःख पिंल, छतसि परमेश्वरजी चलाइ नास लवाइ।)
च लिउँइँ स्वर्गदूतइ ङने बिइ, “चु ताँमैं क्वेंल् त्हुब नेरो भर लल् खाँब् मुँ। याहवेह परमेश्वरजी खीए अगमबक्तामैंलाइ खीए प्ल्ह पिंम्। तारे युनन् तखबै सैमैं उँइँबर परमेश्वरजी ह्रोंसए स्वर्गदूतलाइ खीए के लब्मैं ङाँर कुल्मिंइमुँ।”