5 दिलेया पावलइ च प्हुरि मिर खारवामा प्हुरिइ पावललाइ तोइ न्होह्रों आल।
सिंह नेरो गोमनलाइ क्हिजी प्लेब्मुँ; भखर्बै सिंह नेरो प्हुरिलाइ क्हिइ प्हले न्होंर प्लेवाब्मुँ।
चमैंइ प्हुरिमैं क्हाल् खाँब्मुँ, बिष थुँलेया तोइ न्होह्रों तरिब् आरे, चमैंइ नबै म्हिमैंए फिर यो थेंमा च म्हिमैं सब्मुँ।”
ङए ताँ थेद्! ङइ क्हेमैंलाइ प्हुरिमैं, बिच्छिमैं प्लेल् खाँब नेरो शत्तुरमैंए ताँन् शक्तिए फिर ट्होल् खाँबै हग पिंइमुँ। छतसि तोइ सैज्यै या क्हेमैंलाइ न्होह्रों लल् खाँरिब् आरे।
दिलेया “तिस्याँदे लिउँइँ बिख ल्हैदिसि चए ज्यु रोंलै, सर क्हुरह्यासि सियालै,” बिसि चर मुँबै म्हिमैंइ मैंरिल। ल्हें त्हे समा च तोइ आतब् म्रोंसि चमैंइ अरू सैंन् मैंसि “चुम् देवता ग मुँन!” बिइ।
ङ्योलाइ शान्ति पिंबै परमेश्वरजी युनन् दुष्टलाइ क्हेमैंए प्हलेइ प्लेल् पिंब्मुँ। ङ्योए प्रभु येशूए थेबै दयाम्हाँया क्हेमैंने बालु तरिगे।