31 चइ आङ्हिंनले परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ताँ बिमल, प्रभु येशू ख्रीष्टए बारेर लोमिंमल, धै खाब्ज्यै या पावल आक्वै।
येशू गालील ह्युल तिगोंन् स्युरदै चमैंए च्हों धिंजरेबै म्हिमैंने परमेश्वरए ताँमैं लोमिंदै स्वर्गर्बै ग्याल्सए बारेर सैं तोंबै ताँमैं बिप्रमल। धै ताँन् खालर्बै नब् छब्मैं नेरो मोंइ स्याबै म्हिमैं या सल् लमिंमल।
हेरोद म्रुँइ बप्तिस्मा पिंबै यूहन्ना झेलर च्युवाबै लिउँइँ येशू गालील ह्युलर एह्यासि परमेश्वरउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिमिंइ।
च लिउँइँ येशू सहर-सहर, नाँस-नाँसर स्युरसि परमेश्वरए ग्याल्सर्बै सैं तोंबै ताँ बिप्रइ। खीने बालु च्युसे ङ्हिं चेलामैं या मुँल।
येशूजी ल्हें दुःख नोबै लिउँइँ खीजी “ङ सोगों मुँ” बिसि खाबज्यै या थोल् आखाँबै ल्हें थेबै प्रमाणउँइँले चमैंए उँइँर उँइँमिंइ। प्लिच्यु त्हिंइ समा खी चमैं ङाँर म्रोंखब्रें लइ धै परमेश्वरए ग्याल्सए ताँ चमैंने बिमिंइ।
“क्हेमैंए म्हाँजोर ङइ परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ताँ बिदै प्रइ, तारे क्हेमैंइ ङ धबै खोंयोंन् बिलै म्रोंरिब् आरे बिसि ङइ सेइमुँ।
चए प्हँन्हाँग्धों म्हुँइँसर प्रभुजी पावल ङाँर रासि बिइ, “आङ्हिंन्, तलेबिस्याँ क्हिइ यरूशलेमर ङए बारेर ग्वाइ पिंब् धोंले रोम शहाररै या ग्वाइ पिंल् त्हुम्।”
च लिउँइँ चमैंइ पावलए ताँ थेबर त्हिंइ घ्रि तोक्दिइ। छतमा ल्हें म्हि पावल टिबै क्ल्ह्योर खइ। धै चइ न्हाँगउँइँले ङेसा समा परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ताँमैं लोमिंइ। चइ मोशाइ पिंबै ठिम नेरो अगमबक्तामैंए कितबमैंउँइँले पावलइ परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ग्वाइ पिंसि यशूए बारेर्बै ताँमैं क्होमिंबै भों लरिल।
पावल ङ्हिंदि समा ह्रोंसए खर्जर्न रोमर टिइ, धै च ङाँर खब्मैं ताँनलाइ खिइ मान लमल।
ओ प्रभु तारे, चमैंइ ङिलाइ हौदिमा क्हिजी ङ्ह्योमिंन्, धै क्हिए केब्छैंमैंइ आङ्हिंन्ले क्हिए ताँ पोंबै भों पिंन्।
चमैंइ प्राथना लल् खाँबै लिउँइँ चमैं खागु तबै क्ल्ह्यो लायाइ, धै चमैं ताँन् पबित्र प्ल्हजी प्लिंयाँइ, छतमा चमैंइ आङ्हिंन्ले परमेश्वरए ताँ पोंइ।
दिलेया चमैंइ त्हिंइ ह्रोंसे मन्दिर नेरो धिं-धिंर ह्यासि “येशून् परमेश्वरजी कुल्मिंबै म्रुँ ख्रीष्ट ग” बिसि बिप्रब आपि।
दिलेया लिउँइँ परमेश्वरए ग्याल्सर्बै ताँमैं नेरो येशू ख्रीष्ट उँइँले खबै सैं तोंबै ताँमैं फिलिपइ बिमिंमा चर्बै म्हिमैंइ चए ताँ क्वेंइ, धै मुँयुँमैं, च्हमिरिमैं ताँनइ बप्तिस्मा किंइ।
छले ङ झेलर च्युवासेरो ल्हें अलि-अङाँमैं प्रभुए फिर बिश्वास लबर भोंब् तइमुँ, धै चमैंइ आङ्हिंनले परमेश्वरए ताँ पोंल् खाँइमुँ।
ङइ चु सैं तोंबै ताँ अरू म्हिमैंने बिमिंबै लमा ङ अप्रादिमैं धोंले सँउँलिइ फैसि दुःख नोल् त्हुइमुँ। दिलेया परमेश्वरए ताँम् खाबज्यै या फैथेंल आखाँ।
ताँन् म्हिमैंइ प्रभुए ताँ थेल् योंरिगे बिसि प्रभु ङए ङाँर रायुइ, धै खीए ताँ बिबै ल्हागिर ङलाइ भों पिंइ। छतसि ङ सिंहए सुँउँइँले स्योरसि खल् खाँइ।