42 च त्हेर कैदिमैं क्युर क्योवालसि न्हेह्याम् उ बिब् मैंसि सिपाइमैंइ चमैं सैबै सैं लइ।
ह्युलर्बै मिछु खैबै क्ल्ह्योर म्हिसैब्मैंइ प्लिंरिइमुँ, छतसि क्हिजी फैबै बाछा मैंमिंन्।
ठिक के लबै म्हिइ ह्रोंसए खेदोमैं वास्ता लम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैंइ ह्रोंसए खेदोमैं ल्हयो आख।
हेरोदइ चलाइ म्हैबर हुकुम पिंइ। दिलेया खनरै म्हैसे आयोंमा सिपाइमैंलाइ केर्दिसि चमैंलाइ सैबर ल्हैदिइ। हेरोद बिस्याँ यहूदीयाउँइँले कैसरिया सहरर ह्यासि चर्न टिइ।
च स्वर्गदूतइ ङने बिइ, ‘ओ पावल, आङ्हिंन्! क्हि कैसर म्रुँए उँइँर खैलसे या राल् त्हुम्। धै क्हिने क्यु झाजर क्रेब्मैं ताँनए ज्यु परमेश्वरजी क्हिए योर पिंइमुँ।’
क्यु झाज छले ह्यारिमा क्यु न्होंर्बै बालुवाए रासर थुरसि चर्न क्होयाइ, धै क्यु झाजए ओंसोंबै भाग क्होयासि ओलेल् आखाँ। छतमा लिउँइँबै भाग क्युए भेल्गइ चोवाबर होंइ।
छलेन येशू ख्रीष्टउँइँले खबै सैं तोंबै ताँ बिप्रमा ल्हें खे ङलाइ स्योंइ नोबोल् म्हैइ, ह्योमैंइ ङ सैल् म्हैइ, ह्रोंसए यहूदी ह्रेंमैं नेरो अरू ह्रेंमैंज्यै या ङलाइ दुःख पिंइ। सहरजरे या, म्हि आटिबै ह्युलरै या, मा ङ्युँइरै या, झाइले स्योर्गु थुमैंउँइँले या ङइ दुःख योंइ।