17 “ङ दे बर्ष अरू ह्युलजरे टिबै लिउँइँ ह्रोंसए ह्रेंए ल्हागिर दान पिंबर नेरो परमेश्वरए मिंर ख्रो पिंबर यरूशलेमर खल।
पावल खाँन् समा पेन्तिकोसए त्हिंइर यरूशलेमर्न फेबै सैं लबइले च एशिया ह्युलर टिबै सैं आल। छतसि च एफिससर आहोंल्ले ह्याबै सैं लइ।
छतसि चु ताँ मैंसि छेनाले टिद्! सोंदिं समन् त्हिंयाँ म्हुँइँसा मिक्लि पिंदै ताँन् म्हिमैंने ङइ लोमिंबै ताँ आम्लेद्।
छबिमा पावलइ च भक्कल् लबै म्हि प्लि बोसि प्हँन्हाँग्धों चमैंने बालु ह्रोंसै या चोखो तबै के लइ। धै खेंमैंए चोखो तबै त्हिंइ खोंयों पूरा तब् ङ्हे धै चमैं घ्रि-घ्रिए ल्हागिर ख्रो खोंयों पिंब्मुँ बिसि था पिंबर पावल मन्दिर न्होंर होंइ।
चइ पावलउँइँले मुइ योंम् उ ङ्हाँसि आशा या लल। छतसि चइ घरि-घरि ताँ लबर पावल हुइब्रें लमल।
यहूदीयार्बै येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंउँइँले परमेश्वरजी ङलाइ जोगेमिंरिगे, झाइले यरूशलेमर्बै परमेश्वरए म्हिमैंइ ङइ बोबै मुइ किंरिगे बिसि प्राथना लमिंन्।
छतसि चु भेटि रेबै केर तीतसइ क्हेमैंलाइ ल्होरिगे धै क्हेमैंज्यै च छ्याँबै के पूरा लल् खाँरिगे बिसि ङइ चने यो छ्युँ लइमुँ। तलेबिस्याँ ओंसों ओंनोंन् तीतसइ छाबै के लसेन्मुँ।
तलेबिस्याँ ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टजी ङ्योए फिर कति थेबै दयाम्हाँया लइमुँ बिब क्हेमैंइ सेइमुँ। येशू ख्रीष्टने तोन्दोंरि सै मुँलेया क्हेमैंए ल्हागिर ङ्हाँदु तइ। तलेबिस्याँ खीए ङ्हाँदुउँइँले क्हेमैं प्लब् तरिगे बिब खीए सैं मुँल।
क्हेमैंइ छले रेबै भेटिमैंइ परमेश्वरए म्हिमैंलाइ खाँचो तमा चमैंए खाँचोमैं पूरा लल् खाँम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, चु केउँइँले चमैंइ परमेश्वरलाइ खोंयोंन् बिलै धन्यबाद पिंरिब्मुँ।
चमैंए सैंर खेंमैंए न्होंर्बै ङ्हाँदुमैंलाइ ङिइ ल्होमिंरिगे ङ्हाँमैं, ङलै या छाबै सैंन् मुँल।