15 छ्याँब ने आछ्याँबै के लब्मैं ङ्हिंना-ङ्हिंन् सिइरि सोगों तम् बिसि चुमैंइ क्वेंब् धोंलेन् ङज्यै या परमेश्वरए फिर आशा थेंम्।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
छ लस्याँ क्हिइ आशिक योंब्मुँ। तलेबिस्याँ क्हिए खि चमैंइ फोल् आखाँ। दिलेया परमेश्वरजी बिब म्हाँदिबै म्हिमैं सिसि धबै सोगों तमा आयोंब्मैंलाइ पिंबै सैमैंए खि परमेश्वरजी क्हि पिंब्मुँ।”
मार्थाइ खीने बिइ, “ह्युल नुयाबै त्हिंइर सियाब्मैं सोगों तमा चै या सोगों तब्मुँ,” बिब ङइ सेइमुँ।
चु ताँ घ्रिर मत्त्रे चमैंइ ङए फिर छ्याब् ल्हैदिल् खाँम्। च तो जा बिस्याँ चमैंए उँइँर रासि ङइ थेबै कैले ओरसि ‘म्हिमैं सिइरि धबै सोगों तब्मुँ!’ बिल, च ताँए बारेर्न तिंयाँ क्हेमैंए उँइँर ङए फिर चु मुद्दा तरिइमुँ।”
च त्हेर खीजी ङ्योए केर आफेबै ज्युलाइ खील् धों तबै ज्यु लमिंब्मुँ। खीजी खैले ताँन् सैमैं खीए न्होंर थेंल् खाँमुँ, छलेन ङ्योए केर आफेबै ज्यु या फेर्दिवासि खील् धों तबन् लमिंब्मुँ।
च ओंसोंबै सिबउँइँले सोगों तल् योंब्मैं आशिक योंबै म्हिमैं ग, चमैं ङ्हिंखे सिल् आत्हु। चमैं परमेश्वर नेरो ख्रीष्टए ख्रो पिंबै खेगिमैं तसि टिल् योंम्। चमैंइ हजार घ्रि बर्ष समा ख्रीष्टने ग्याल्स लब्मुँ।