12 चुमैंइ ङ खाब्ने या प्होंरिब आस्याइमुँ, धै मन्दिरर, च्हों धिंजरे, नेरो सहरर्बै म्हिमैंलाज्यै या सुरेदिरिब चुमैंइ आस्याइमुँ,
झाइले खेंमैं अरू चेलामैं ङाँर एखमा चेलामैंए खागु म्हिए हुल रारिब नेरो को-कोइ शास्त्रिमैंइ चेलामैंने ताँमैं ङ्योएरिब् म्रोंइ।
ङने तले ङ्योएरिल? ङइ तो बिइ बिसि ङए ताँ थेब्मैंनेन् ङ्योएद्। ङइ बिबै ताँमैं चमैंइ सेइमुँ।”
चुमैंइ मन्दिरर ङलाइ त्होमा ङइ चोखो तबै के ताँन् लल् खाँल। चर म्हिए हुल नेरो खैला-बैला तोइ आरेल, दिलेया एशियार्बै को-कोइ यहूदीमैं चर मुँल।
“चु म्हिइ ह्युल तिगोंन् दुःख पिंदै प्रसि ताँन् यहूदीमैंए म्हाँजोर प्होंगि लवाम्, धै नासरतथेंए टोलिर्बै चिब तसि प्रब ङिइ स्याइमुँ।
पावलइ ह्रोंसए बारेर पोंदै छ बिइ, “ङइ यहूदीमैंए ठिमए बिरोधर, मन्दिरए बिरोधर नेरो कैसरए बिरोधर तोइ आछ्याँबै के आलइमुँ।”
सोंरो लिउँइँ पावलइ चर्बै यहूदीमैंए चिबनाँब्मैं हुइसि खागु लइ। चमैं खागु तबै लिउँइँ पावलइ चमैंने बिइ, “ओ अलिमैं, ङ्योए ह्युलर्बै म्हिमैं नेरो ङ्योए खेमैंए रोसमैंए बिरोधर ङइ तोइ आछ्याँबै के आलल। दिलेया म्हिमैंइ ङ यरूशलेमर क्हासि रोमीमैंए योर पिंवाइमुँ।