19 चिबइ च कोलोए यो क्हासि तिराइ बोसि “क्हिइ ङने बिल् त्हुबै ताँ तो जा?” बिसि ङ्योएइ।
झाइले म्रुँइ बिइ, “म्रुँस्यो एस्तर, क्हिलाइ तो चैदिइमुँ? क्हिइ तो ह्रिलैया ङइ पिंस्यो, ङए आधा ग्याल्स ह्रिलेया ङइ क्हि पिंस्यो।”
च अर्को त्हिंइर अँगुरए प्हा थुँदै म्रुँइ म्रुँस्यो एस्तरने धबै बिइ, “म्रुँस्यो एस्तर, तारे क्हिए सैंर तो मुँ? बिद्। क्हिइ तो ह्रिदा ङ्हाँइमुँ? च ङइ क्हि पिंस्यो। क्हिइ ङए आधा ग्याल्स ह्रिलैया ङइ पिंस्यो।”
चु ताँ थेसि “यहूदीमैंइ शूशनर्बै राजधानीर मुँयुँमैं ङ्हप्र नेरो हामानए च्ह च्यु सैवान!” बिसि म्रुँइ म्रुँस्यो एस्तरने बिइ। “चुरमि छ लइ बिस्याँ अरू क्ल्ह्योरम् झन खै लगे? तारे क्हिए सैंर तोइ ताँ मुँस्याँ बिद्। तो ह्रिलेया ङइ पिंस्यो।”
“क्हिए ल्हागिर ङइ तो लमिंरिगे ङ्हाँइमुँ?” बिसि येशूजी चने ङ्योएमा च कनइ खीने बिइ, “ओ गुरु, ङए मि म्रोंल् खाँब् तरिगे।”
छलमा येशूजी च मि आम्रोंबै म्हिए योर क्हासि नाँसउँइँले बैरु बोइ। झाइले चए मिर तु फोमिंसि चए मिर ह्रोंसए यो थेंसि “क्हिइ म्रोंल् खाँम् उ आखाँ?” बिसि चने ङ्योएइ।
दिलेया येशूजी चए यो क्हासि रेमिंमा च कोलो सोगों तयाइ।
च लिउँइँ रोमी कप्तान, सिपाइमैं नेरो यहूदीमैंए मन्दिर रुँबै म्हिमैंइ येशू क्हासि फैइ।
छतसि चमैंइ पावल अरियोपागसर्बै म्हि च्होंर बोसि, “क्हिइ लोमिंबै चु छारा ताँमैं तो जा? ङिज्यै या क्होल् खाँम्मा?” बिसि ङ्योएइ।
छबिमा कप्तानइ च कोलो चिब ङाँर बोसि बिइ, “ओ चिब, झेल न्होंर मुँबै पावलइ ङ हुइसि चु कोलो क्हि ङाँर बोमिंन् बिइ। चुइ क्हिने बिल् त्हुबै ताँ मुँ रो।”
च कोलोइ बिइ, “पावलए बारेर छेनाले ताँमैं ङ्योएबै निउँ लसि ‘चलाइ प्हँन्हाँग थेबै म्हि च्होंर पखमिंन्’ बिसि क्हिने बिबर यहूदीमैंइ मत लसि क्ह्रिइमुँ।