17 झाइले पावलइ कप्तानमैं न्होंर्बै म्हि घ्रि हुइसि बिइ, “चु कोलो पल्टनर्बै चिब ङाँर सथेमिंन्, तलेबिस्याँ चुइ चिबने तोइ ताँ बिदा ङ्हाँइँमु रो।”
बुद्धि मुँबै म्हिइ ह्रोंसए फिर दुःख खब ओंसोंन् म्रोंसि लोबै क्ल्ह्यो म्हैम्, दिलेया आमादु म्हि छाइन ह्याम् धै दुःख योंबर फेम्।
“ङ्ह्योद्! ङइ क्हेमैं प्याँगुमैंए म्हाँजोर क्यु धोंले कुलरिइमुँ। छतसि क्हेमैं प्हुरि धोंले बाठो, तोंगु धोंले सोजो तसि टिल् त्हुम्।
च लिउँइँ रोमी कप्तान, सिपाइमैं नेरो यहूदीमैंए मन्दिर रुँबै म्हिमैंइ येशू क्हासि फैइ।
चु ताँ थेसि कप्तानइ पल्टनर्बै चिब ङाँर ह्यासि “क्हिइ तो लल् म्हैल? चु म्हिम् रोमी नागरिक मुँन,” बिइ।
चमैंइ छले जाल रोबै ताँ था योंसि पावलए भान्जइ ब्यारेक न्होंर ह्यासि चु ताँ पावलने बिइ।
छबिमा कप्तानइ च कोलो चिब ङाँर बोसि बिइ, “ओ चिब, झेल न्होंर मुँबै पावलइ ङ हुइसि चु कोलो क्हि ङाँर बोमिंन् बिइ। चुइ क्हिने बिल् त्हुबै ताँ मुँ रो।”
च लिउँइँ पल्टनर्बै चिबइ कप्तानमैं न्होंर्बै म्हि ङ्हिं हुइसि बिइ, “तिंयाँ म्हुँइँसर्बै कु ह्राबै त्हेजरे सिपाइमैं ङ्हिंब्ब्रा, घोडा क्रेब्मैं ङिच्यु, धै बर्षा छेब्मैं ङ्हिंब्ब्रा कैसरियार ह्याबै ल्हागिर तयार लद्।”