6 ङि क्यु झाजर क्रेइ। चमैं बिस्याँ खेंमैंए धिंर एह्याइ।
“झाइले च रेसि आबा ङाँर ह्यारिमा च धिंउँइँले ह्रेंगोर खरिब चए आबाइ म्रोंइ। छले ह्रोंसए च्ह एखरिब् म्रोंसि आबा बेल्ले सैं तोंइ। धै च्ह ङाँर न्हेह्यासि अँउँलो खोएसि म्वें लइ।
खी ह्रोंसए म्हिमैं ङाँर युइ, दिलेया ह्रोंसए म्हिमैंइ खीए फिर बिश्वास आल।
ङ्ह्योत्ति! त्हे खसिन् मुँ, खल् खाँइ। च त्हेर क्हेमैं खन्तोदोंन् प्हुँयासि ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याब्मुँ धै ङ घ्रिन् वाथेंब्मुँ। दिलेया ङ घ्रि आरे, तलेबिस्याँ आबा ङने बालुन् मुँ।
छलेन खीजी खोबै चेलाने बिइ, “ङ्ह्योद्, चु क्हिए आमा ग!” च त्हेसेरो च चेलाइ येशूए आमा खीए धिंर न्हबर बोइ।
[झाइले चमैं ताँन् ह्रों-ह्रोंसए धिंर ह्याइ।
दिलेया चर ङए अलि तीतसलाइ त्होल् आयोंमा ङए सैं आतों। छतसि तीतसने घ्याँर त्होम् उ ङ्हाँसि चर्बै म्हिमैंने बिदा तसि ङ माकेडोनिया ह्युलउँइँ ह्याइ।